|
Interesting old interview with Niels and Martine. You can really tell there was something going on between them. The fact that Niels says that he has no idea what Martine sings about is weird!
Niels is de nieuwe zanger bij The Gathering. Wie zijn z'n idolen?
Niels: "Ik hou erg van Otis Redding. En de Beatles, dat was ook heel erg mooi. Veel mensen maken een vergelijking met Mike Patton van Faith No More, maar ik snap niet zo goed waar dat vandaan komt. Ik luister daar eigenlijk niet naar."
Niels is ook de man die het middelpunt van kritiek kan worden. Immers, het eerste grote verschil wat op zal vallen is de andere manier van zingen. Geen gruntje op de plaat. Los nog van de stijl heb ik van diverse mensen die de opnamen kennen meningen gehoord, meningen die in het uiterste geval zeer vernietigend over het zangwerk zijn...
Niels: "Ik denk dat dat een kwestie van smaak is. Of misschien ook niet. Het zal me een worst wezen. Ik heb twee maanden gehad om voor acht nummers teksten en zanglijnen te verzinnen, het geheel is in acht dagen opgenomen...we hebben het goed gedaan voor de tijd die we hadden."
Voordat we ingaan op de nummers van de CD wil ik eerst nog even kort weten hoe de songs bij The Gathering tot stand komen.
Frank: "De muziek wordt eerst geschreven. Meestal is het een grote berg waaruit de juiste stukken bij elkaar worden gezocht. De ideeën zijn dan vaak van René of mij, maar de rest vult natuurlijk wel aan. De teksten zijn gebaseerd op de sfeer zoals die bij Niels overkomt, wat hij erbij voelt."
Niels: "De opener "On A Wave" gaat over niet altijd op safe spelen, in het algemeen. Dat nummer loopt over in "The Blue Vessel", maar dat is alleen omdat dat leuk klinkt. "The Blue Vessel", dat is onze aarde, daar gaat het nummer over. Dat het op zich een hele aardige planeet is en daarom moeten wij er ook aardig voor zijn en 'm niet zo erg vervuilen. "Her Last Flight" hangt samen met het nummer "Proof", al weet ik zelf nog niet precies waar die nummers over gaan. Dat heb ik wel eens, dan schrijf ik wat en dan komik er na een half jaar pas achter wat ik eigenlijk bedoel. Wat die nummers verbindt is dat het allebei liefdesliedjes zijn. "The Sky People" gaat over hoop, over positief kijken. Wat Martine zingt weet ik eigenlijk niet, want ik was er niet bij toen ze het inzong. Het akoustische "Nobody Dares" behandelt het feit dat mensen niet meer in harmonie met de natuur durven leven. Dat is één van de dingen waar ik mee bezig ben. "Like Fountains" haalt aan dat je niet altijd aan dingen herinnerd wilt worden die gebeurd zijn, dingen die niet zo leuk zijn, maar waar je wel last van hebt. IK denk dat iedereen dat wel herkent. Als je goed naar Martine's stuk luisterd haal je daar wel wat uit. Maar ikzelf begrijp haar teksten ook niet altijd, ik vind ze vrij mystiek. Daarna volgt "Proof", dat hebben we net behandeld. "Heartbeat Amplifier", hm, als je iets van jezelf laat zien dan wordt je wel eens afgekraakt en dat is niet echt leuk. Niet dat je daarom heel voorzichtig zou moeten worden, maar het komt voor. "Passage To Desire" gaat over iemand die zich niet kan uiten. Niet autobiografisch hoor, dat niet. En ook hier kun je Martine het beste over haar deel vragen, ik verklaar niet graag andermans woorden. We schrijven ieder onze eigen teksten zelf."
Het is dan ook logisch het slotwoord aan Martine van Loon te geven, die, zoals in het vorige artikel al vermeld, een sfeer bepalende rol speelt. Dat blijkt ook uit het feit dat hhaar tekstpassages in de inlay niet zijn afgedrukt.
Martine: "We hebben het wel eens vergeleken met een boek; hij schrijft de dialogen en ik schep de sfeer. Bij "The Sky People" is het inderdaad een sfeerbeschrijving over het nummer, als je je ellendig voelt ofzo. Maar ja, het is zo'n klein stukje, er valt weinig over te zeggen. Bij "Like Fountains" is de rolverdeling heel duidelijk; hij heeft vanuit de ik-vorm geschreven, ik beschrijf het thema. Zo ook in "Passage...", Niels zingt dat hij zich op één of andere manier niet kan uiten, mijn gedeelte klinkt dan heel triest om die onmacht uit te beelden."
Sfeer, het woord is meerdere malen gevallen en hoe je ook verder over het nieuwe materiaal mag denken, sfeer wordt er duidelijk uitgedragen en dat is al heel wat waard. Achter de schermen is er het nodige te doen geweest rondom diverse za-kelijke aspecten, dat is elders al gedocumenteerd en doet verder niet echt ter zake. Maar het spreekt in het voordeel van de band dat het geen merkbare invloed heeft gehad op de kreativiteit. De toer start in december. IN een door Music Maker gepubliceerde lijst (gebaseerd op cijfers van SPN) bereikte de band een tiende plaats wat betreft bezoekersaantallen bij concerten van Nederlandse bands (het commerciële circuit - BZN - en de toppers - Golden Earring - niet meegerekend) in '92 met een gemiddelde van 206 bezoekers. The Gathering was de enige heay band in deze top 20. Een betrouwbare lijst? Ik weet het niet. Maar moge deze toer net zo succesvol worden.
Hans steekt van wal: "Het is enorm vervelend en nogal vernederend. Je wordt niet begrepen, je wordt echt niet begrepen. Tolerant Nederland, zeg maar gerust Holland op z’n smalst. Ach, je wordt er hard van, maar je neemt het wel mee. De fout ligt ook wel bij ons. We hebben een te grote muzikale wending gemaakt. Klein Duimpje in zevenmijlslaarzen. Wij deden gewoon wat wij leuk vonden en stonden er helemaal niet bij stil dat er ook nog zoiets bestond als pers en een achterban die de eerste plaat had gekocht. Dat zij een reactie zouden vertonen van "uh", dat het bij hen het verkeerde keelgat inschoot, daar hadden wij totaal geen rekening mee gehouden. Wij wilden weg van de deathmetal, een cd maken vanuit een geheel andere invalshoek. Laten zien dat we dat ook konden, dat we zoiets leuk vonden op dat gegeven moment. Erg naïef, toegegeven."
Logisch gevolg lijkt dat de pers heeft afgedaan voor The Gathering. De hele heisa rond de band nam Story-achtige vormen aan, waar alle betrokkenen, inclusief de band zelf, hun aandeel in hadden.
René: "Ach, het is zoals je het zelf zegt. We zijn zelf ook schuldig, maar geloven doe je ze niet meer. Naar mijn mening is het allemaal pure vriendjespolitiek, kontenlikkerij. Weet je, ik snap het zelf niet, al die ophef over ons. Ik heb er nooit bij stil gestaan dat wij op ieders tong lagen. Misschien dat Oss een ingeslapen stadje is, maar ik heb hier nooit wat gemerkt van die hele buzz rondom The Gathering. Ik fiets hier door de stad, ga af en toe naar een kroegje. Niemand die mij herkent als de gitarist van ... weet je wel."
Hans voegt hier aan toe: "Inderdaad, je kijkt daar gewoon nuchter tegenaan. Voor mijn vrienden ben ik tenslotte ook doodnormaal Hans Rutten."
Het onderwerp publiciteit wordt voorlopig gelaten voor wat het is en wegaan verder met de meest recente ontwikkelingen: het vertrek van zangeres Martine van Loon en zanger Niels Duffhues.
René: "Martine, ja, die hebben we eruit gezet."
Hans: "Ze is weggegaan."
René: "Dat is niet helemaal waar."
Hans: "Het was een soort wisselwerking. Beide partijen zagen het niet meer zitten. Een belangrijke reden was dat Martine in Wijhe (in de buurt van Zwolle) woont. Dat ligt ver van Oss en om één à twee keer per week dat hele eind op en neer te rijden om te repeteren kostte haar toch te veel tijd. Daar kwam bij dat Martine een zware studie volgt, waardoor het voor haar onmogelijk zou zijn om met de band te gaan touren, mocht de mogelijkheid zich voordoen. Dat bood niet erg veel perspectief."
Allemaal mooi en aardig, maar heeft de echte reden van vertrek niet gelegen in het feit dat Martine veel kritiek kreeg op haar manier van zingen? Ze zou toononvast zijn en te weinig volume bezitten.
Hans: "Dat klopt. Dat was voor ons een reden om geen moeite te doen om haar te houden. Ook een opmerking als: "Ik wil wel bij jullie blijven, maar ik heb nu ook een ander bandje." Tja, het hoeft niet per se. Ga dan maar lekker naar dat andere bandje toe."
René veert op: "Daar begon het mee. Ze kon geen kritiek. We hebben haar herhaaldelijk gevraagd om iets aan haar volume te doen. Het probleem was dat wij de grootst mogelijke moeite hadden om haar live uit te versterken. We moesten onze eigen zanginstallatie meenemen naar optredens en die als het ware naast haar oren plaatsen zodat Martine zichzelf kon horen. Maar in de zaal was ze amper te horen. En als haar stem doorkwam dan klonk die onzuiver. En daar zeg je dus iets van ... en dat mag dus niet. Begon ze weer over dat andere bandje. De situatie was onhoudbaar en ze is daarom vertrokken naar Orphanage. Jammer, want in de studio kan ze wel heel goed zingen."
Kort na het vertrek van Martine van Loon keerde ook zanger Niels Duffhues The Gathering zijn rug toe. Reden van vertrek was het aloude excuus van ‘musical differences’.
Hans: "Niels had een andere kijk op muziek, inderdaad. In het begin leek die heel goed samen te gaan met onze visie, maar gaandeweg bleek dat zijn smaak niet langer verenigbaar was met wat wij voor ogen hebben met The Gathering. Dus hebben we onze conclusies getrokken en zijn geheel vriendschappelijk uit elkaar gegaan. De negatieve publiciteit heeft daar geen invloed op gehad. Weinig mensen zullen dat waarschijnlijk geloven, maar toch is het zo."
De vraag rijst zich op of Niels sowieso een bewuste keuze was of dat The Gathering zich genoodzaakt zag hem te gebruiken als zanger op ‘Almost a dance’. Tenslotte zat de groep vast aan een wurgcontract bij platenmaatschappij Foundation 2000, die op zeer korte termijn een opvolger van het zo succesvolle debuut ‘Always’ eiste.
Hans: "De keuze is wel degelijk bewust genomen. Wij hadden inderdaad een wurgcontract met Foundation 2000. Aanvankelijk hadden we het plan opgevat om de demo’s op de cd te slingeren teneinde van dat contract verlost te zijn. Daar hebben we vanaf gezien. Als we dan toch een plaat moesten maken, dan konden we net zo goed een s lekker gaan experimenteren. We hadden toch iets te verliezen, zeker financieel niet met zo’n klotecontract. Dus sloegen we aan het experimenteren. Aanvankelijk nog met Bart Smits op zang. Ik heb daar de pre-produkties nog op tape liggen. Het resultaat was verschrikkelijk. Ook Bart was die mening toegedaan. Als we ‘Almost A Dance’ zouden hebben uitgebracht met Bart op zang, dan zou die cd pas echt een fiasco zijn geworden. Daar ben ik heilig van overtuigd. De zang van Niels pakte naar onze mening wel goed uit. Het stemgeluid paste goed bij onze muziek, die vrij fris en poppy was. Wat we wel betreuren, is dat we vanwege de door Foundation aan ons opgelegde tijdsdruk de zanglijnen niet optimaal hebben kunnen uitwerken. Het had allemaal veel beter gekund. Geen tijd voor, zoals we voor zoveel details geen tijd hadden om ze te veranderen. Ik weet het, het is een eentonig verhaal. Je moet roeien met de riemen die je hebt."
Behalve dat Niels Duffhues vanwege zijn stemgeluid veel kritiek te incasseren kreeg, werd ‘Almost A Dance’ bestempeld als veel te poppy, emotieloos en iel geproduceerd, vooral waar het de gitaren betrof.
Hans schut meewarig zijn hoofd: "Dat snap ik nou niet, hè. Dan schrijven ze in de pers dat de produktie slechter is dan die van ‘Always’. Dan heb je toch gewoon geen oren aan je hoofd. De produktie is ronduit beter. Op ‘Always’ was de produktie ronduit belabberd. Daarop staan echt grove fouten. Op het nummer ‘Always’ zelf hoor je op een gegeven moment een kraak. Dat is dus een koelkast in de studio die aanslaat. Is dat een studio? Waar ben je dan in godsnaam mee bezig? Het enige wat je hoort op ‘Always’ is drums en keyboards zonder echo. En heel in de verte wat gitaar. Het klonk misschien wel wat zwaarder, wat lager, maar alleen van dat vieze, bonkende laag. ‘Almost A Dance’ klinkt stukken beter. Zo’n nummer als ‘Like Fountains’, wat het meest te vergelijken valt met ’Always’, dat klinkt echt duizend keer volwassener als welk nummer op de eerste plaat dan ook. Ik vind de gitaarsound ook niet iel. Het is meer een wave-achtig metalgeluid. Dat paste beter bij het karakter van de songs. Die zijn tenslotte wat vrolijker, wat sneller. Poppy, inderdaad."
René: "Dat heeft te maken met onze manier van schrijven. We schrijven echt vanuit onze gevoelens. Op dat moment hadden we veel succes met ‘Always’. Goede recenties, goede optredens, geen enkele negatieve kritiek. Hooguit een familielid die de zang van Bart niet mooi vond. ‘Oma vindt de zang niet mooi.’ Tja .. nou ja. De vrolijke poppy sfeer op de tweede cd is echt een afspiegeling van hoe we ons toendertijd voelden."
Nu we het al een hele tijd over kritiek op de muziek van The Gathering hebben, komen ook eventuele op- en aanmerkingen van Hans en René aangaande hun oeuvre aan bod. Hun mening over het produktionele aspect van hun twee geluidsdragers kwam reeds aan bod, maar er volgt nog meer.
René: "Er zit nog teveel nodeloze informatie in onze muziek, wat ten koste gaat van de opbouw van de composities. Bijvoorbeeld een bepaald riffje dat achteraf gezien helemaal niet in een nummer verwerkt had hoeven worden, dat een nummer eerder schaadt dan baat of zelfs volledig sloopt. Op de tweede cd was alles al compacter, maar het kan nog verder worden doorgevoerd. Misschien dat we dan technisch beperkt overkomen, maar techniek is nooit een doelstelling geweest. Breaks, riedeltjes, rare accenten, het doet ons geen reet. Trouwens, dat kunnen we ook niet. Van de andere kant, al zouden we het kunnen ..., snap je? Sfeer, emotie, dat is het sleutelwoord, daar draait het om. Op de tweede ontbrak die inderdaad. Op de eerste volgens mij ook. Het contrast tussen die lage grunt en die hoge meisjesstem was wel mooi. We gaan binnenkort een sampler kopen. Dat opent veel nieuwe mogelijkheden op het gebied van sfeer en emotie. Stukjes gesproken woord en vooral allerlei klanken die je op die manier aan je keyboard kunt ontlokken. Een doedelzakgeluid of een echt, warm pianogeluid. Misschien laten we het zangeresje in de toekomst wel achterwege en ‘triggeren’ we de vrouwenstem met de sampler. Alles is mogelijk."
Een waar woord. Vogelvrij verklaard als ze zijn, zo vrij als een vogeltje zijn de heren van The Gathering ook.
Hans: "Ja, dat is een geluk bij een ongeluk. Niemand heeft nog hoge verwachtingen van ons. We kunnen echt alles doen, wat we ook maar willen. Ik vraag mij trouwens nog steeds af wat er constant van ons werd verwacht. Een doorbraak op internationaal gebied? Een deal bij een major label? Het is maar net wat je ambities zijn. Ik wil gewoon lekker in een bandje spelen, mooie cd’s maken en daarna een stuk of twintig, dertig optredens doen in Nederland. Ik heb geen enkele behoefte om in een stinkend tourbusje door Europa te crossen."
Te hoge verwachtingen van pers en publiek. Misschien wel de kern van de kwestie van The Gathering?
Hans: "Ja, absoluut. Daar kom je nu pas achter. Ja, dat is heel treffend gezegd. Ik snap nu dan ook goed waarom mensen van de pers zo bijna overdreven kritisch zijn. Andere, hogere verwachtingen en criteria. Tja, je bent een beetje Hollands bezit op een gegeven moment, hun kindje als het ware. En als het kindje eens flink naast de pot piest, dan zijn de reacties heftig. Een soort sociale controle. Terug in het gareel en doen wat wij zeggen. Maar dat had geresulteerd in een ‘Always’ deel twee. Dat wil ik van zijn levensdagen niet. Ik wil later terugkijken en tevreden kunnen constateren dat ik verschillende muzikale produkten heb gemaakt. Daar wil ik mij serieus mee bezig houden. Want serieus ben ik wel degelijk wat The Gathering betreft."
Op naar de derde cd is het motto nu. Hiervoor wordt een vol jaar uitgetrokken, mede in verband met het feit dat Hans momenteel zijn dienstplicht aan het vervullen is.
Hans: "Ja, we nemen rustig de tijd. Nieuwe songs schrijven, een nieuwe zanger zoeken. Eentje met een lager stemgeluid, zoiets als de zanger van Anacrusis. Die kan echt alles met zijn stem. Maar zangers van dat kaliber, één op de miljoen. Met de nieuwe songs zijn we al begonnen." "Ja, inspiratie genoeg na alle ellende", grijnst René. En vervolgt: "Het zal weer beduidend depressiever klinken. En agressiever. We hebben al een echt ramnummer gemaakt. Vier minuten hakken en beuken als een stoomtrein. Een beetje in de lijn van Sepultura, maar toch duidelijk The Gathering. Die keyboards jengelen gewoon weer lekker mee. En ik denk dat we nog meer van dat materiaal gaan schrijven. Dat bevalt ons momenteel wel ..."
_________________
Op mijn manier.....
|
Login
FAQ
.... go for your pills you ambiguous organism..
