o Karpet gia to thema tou doping exei th lysh. Thwmas.
PROSOXH: MH TO DIAVASEI O FIXXXER. EPANALAMVANW MH TO DIAVASEI O FIXXXER. ginetai yponohsh kai anafora se fantastika gi'auton gegonota pou mporei na mperdeutoun sto myalo tou kai na epelthei vraxykyklwma.
Η Ελλάδα δεν έχει κάποιο πρόβλημα με το ντόπινγκ –το μοναδικό πρόβλημά της είναι ότι ντρέπεται (πνιγμένη στην ηθικολογία της) όταν πιάνουν τους αθλητές της. Το πολιτικό λάθος που έγινε εν προκειμένω είναι ότι όταν αποφασίστηκε να φτιάξουμε τη μεγάλη Ελλάδα των μεταλλίων, ποντάραμε λάθος. Αντί να ποντάρουμε στους επιστήμονες και τους φαρμακέμπορους, έπρεπε να ποντάρουμε σε αυτό που είμαστε οι καλύτεροι στον κόσμο (και που είναι και περισσότερο συμβατό με την ηθική μας), δηλαδή στο νταραβέρι. Θα ’πρεπε να ανατεθεί στον Θωμά, ήδη από το 1992, να ασχοληθεί με αυτό που η χώρα γουστάρει πιο πολύ, δηλαδή με τη διαιτησία. Αν τα χρήματα που έχουν επενδυθεί για φάρμακα τα είχε πάρει ο Κοκαλιάρης για να κάνει νταραβέρι με τις παγκόσμιες ομοσπονδίες (όπως έκανε το 1997 στην Αλεξανδρούπολη), θα είχε γίνει η Ελλάδα πρωταγωνίστρια στο μεγαλύτερο πανηγύρι όλων των εποχών! Και θα γούσταρε κι ο κόσμος όλα τα σπορ περισσότερο.
Η άρση βαρών, ο στίβος, η κολύμβηση δεν έχουν διαιτησία –εμείς αυτά τα αγωνίσματα θα τα αφήναμε για τους άλλους, που είναι και κακοί και ντοπάρονται. Εμείς θα ήμασταν βασιλιάδες όπου υπάρχουν κριτές και διαιτητές. Οχι μόνο στο ποδόσφαιρο, το μπάσκετ και στο βόλεϊ, αλλά και στη συγχρονισμένη κολύμβηση, τις καταδύσεις, το χόκεϊ –παντού όπου μπορεί να στηθεί Παράγκα. Σβάρνα θα είχαμε πάρει τα Ολυμπιακά μετάλλια και το πολύ πολύ να παιζόταν καμιά κασέτα στο BBC, στην οποία θα ακουγόταν «η Ελλάδα και το Ζαΐρ να κερδάνε κι όλοι οι άλλοι να πα’ να γα...». Και δεν θα υπήρχε κίνδυνος ούτε από τη WADA, ούτε από τους Κινέζους, ούτε από τη Σου Λι, ούτε από τις πορτοκαλάδες που δεν ξέρουμε τι έχουν μέσα, ούτε από τα μηχανάκια, που είναι και δύσκολα στην οδήγηση. Ποιος να μας κουνηθεί; Και τι θα γίνονταν δηλαδή; Θα αναλάμβανε ο Περικλής Βασιλάκης του Πακιστάν να αποδείξει ότι κακώς δόθηκε πέναλτι στο χόκεϊ επί χόρτου; Και δεν πα’ να το 'κανε; Και τώρα το κάνει, αλλά σιγά μη μασήσει ο Σταυρίδης από την κριτική. Θα είχε φροντίσει ο Θωμάς να βάλουμε και καμιά σαρανταριά Κατάπτυστους στις ομοσπονδίες και θα ήταν όλα υπέροχα.
Αν η υποκρισία αυτής της χώρας γινόταν τσουνάμι, θα είχε προ πολλού καταστραφεί. Ολη η Ελλάδα συζητάει αν ο Σωκράτης θα βρει άκρη ή όχι στην Ξάνθη κι αν θα «δέσει» το ματς με τον Κασναφέρη και στα «παράθυρα» ανακαλύψαμε τον μεγάλο εχθρό Ιακώβου, τον οποίο μέχρι προχθές αποθεώναμε. Η Ελλάδα, επειδή κατοικείται από ανθρώπους που νοιάζονται αποκλειστικά για νίκες και διακρίσεις, θα πρέπει να κάνει κάτι γενναίο: να νομιμοποιήσει το ντόπινγκ και να κηρύξει τον πόλεμο στους Κινέζους. Να φωνάξει η χώρα τον Θωμά για να συνδράμει στο μεγαλείο της, είναι πλέον αργά. Εχει κονομήσει απ' το Στοίχημα και είναι ήδη στη Χαβάη…
ta spase