The Gathering

forum
It is currently 28 Mar 2024, 19:43

All times are UTC + 1 hour




Post new topic Reply to topic  [ 1 post ] 
Author Message
PostPosted: 19 Jul 2009, 08:32 
Offline
moderator
moderator
User avatar

Joined: 13 Apr 2004, 19:34
Posts: 26664
Location: in your head
The Gathering is deze week de Artiest van de Week op MusicFromNL en daarom hebben we naast deze Nummer voor Nummer-bijdrage ook een actie voor je, waarbij je een gesigneerd exemplaar van hun sterke nieuwe album 'The West Pole' kunt verkrijgen.

Dé vraag bij het nieuwste album van The Gathering is natuurlijk 'hoe de nieuwe zangeres Silje Wergeland het doet'. Oftewel: hoe staat The Gathering op de kaart na het vertrek (na dertien jaar en acht albums) van oud-vocaliste Anneke van Giersbergen? Om die maar meteen te beantwoorden: de band lijkt het uitstekend opgepakt te hebben en de Noorse zangeres toont zich een aanwinst van formaat.

The Gathering - 'The West Pole'
De negende plaat heeft de titel 'The West Pole' meegekregen en is uitgebracht op het eigen Psychonaut Records. Het album is door gitarist René Rutten geproduceerd en Rutten droeg met Zlaya Hadzich ook zorg voor de mix en het masteren zorg. 'The West Pole' kon ook onze recensent bekoren: "Dramatisch, treurig, dromerig… de emotionele impact en variatie is groot. Wergeland heeft een mooi eigen geluid en haar stem past uitstekend bij de muzikale invulling en de sound waar de band voor gekozen heeft. Verder doet The Gathering gewoon waar het goed in is: geweldige liedjes schrijven. Veel slepende, langzame, dreigende, zwevende liedjes. Op het eerste gezicht verbluffend simpel, maar enorm gelaagd en intelligent gearrangeerd. We worden er heel erg blij van."

Frank, Silje en Hans geven als Artiest van de Week uitleg over de songs op 'The West Pole'.

When Trust Becomes Sound
Frank: De opener van de plaat hebben we bewust instrumentaal gehouden. We wilde een echt een frisse start maken met een up-tempo nummer. (zowat het snelste nummer ooit in de geschiedenis van The Gathering).
Hans: We kregen reacties van mensen die dit nummer een eerbetoon vonden aan Sonic Youth en andere Amerikaanse indierock. Dit is niet bewust gedaan, maar we vinden het wel een compliment. Ik denk dat er op onze nieuwe plaat 'The West Pole' sowieso een alternatieve rock-sfeer hangt.

Frank: Het nummer staat daar ook wel voor: een duik in het nieuwe en onbekende, maar toch ook een spannende herstart. Met het vertrek van Anneke, werden de dingen er natuurlijk niet makkelijker op. Maar we hadden al snel beslist dat we door wilden als band. Het nummer uit daarin ook wel een soort strijdlust. De gitaren spelen zeker een hoofdrol. De drums zijn opgenomen in onze oefenruimte om het spontane gevoel te behouden. Een no-nonsense opener. Ook lekker om live mee te openen.


Treasure
Frank: Met dit nummer heeft Silje ons haar eerste vocalen laten horen. Na een flink aantal demo's te hebben beluisterd vonden we Silje, die al wat langer zong in de band Octavia Sperati. We hebben haar daarna een demo-versie opgestuurd van 'Treasure'. Het resultaat was erg verrassend. Haar stem klonk op dit nummer erg fris en de zanglijnen pakkend. De dingen gingen daarna in een stroomversnelling. Ze bleek nog meer ideeën te hebben op andere nummers die zeer goed werkten met haar stem. Het nummer zelf was voorheen een stuk langzamer en had meer een "walzy" feel. Later probeerden we het eens met een "4 to the floor" ritme en dit bleek veel beter te werken. De strijkers hebben we zelf opgenomen in de oefenruimte en ons home studiootje. (zoals alle strings op het album)
Silje: De teksten voor 'Treasure' had ik al geschreven voordat ik met TG in contact kwam. Ik vond ze perfect passen bij de muziek die de jongens me opstuurden. De tekst is heeft een zeer hoog 'feelgood' gehalte. Het beschrijft het gevoel wat je kan hebben toen je nog klein was; alles is nog mogelijk en er zijn nog geen zorgen. Het gaat over de gelukkige momenten in het leven waarin alles puur en helder is. Een dromerige sprookjesachtige sfeer, waarmee ik als Noorse wel mee bekend ben.

All You Are
Frank: Een van de laatste nummers die we schreven voor het album. Een zeer "uplifting feel" met een constante snelle beat.
Hans: Wederom een snel nummer, zeker voor The Gathering begrippen. Belangrijk is de "pace" in het nummer, minimalistisch, het stoomt maar door. Wederom een no-nonsense nummer dat live erg goed uitpakt. We wilden op vorige platen nog wel eens berekenbaar en subtiel uit de hoek komen, daar wilde we met deze plaat eens mee breken.

Silje: De tekst voor 'All You Are' heeft een meer concrete vorm. Eenvoudig gezegd gaat het over een situatie, waarin je je in één ruimte bevindt met een andere onbekende persoon. (denk aan wachtruimte of treinwagon) Soms gebeuren er dan kleine dingen (een aanraking of vluchtig oogcontact), waardoor je ineens zeer bewust word van de aanwezigheid van die persoon. Zeker als die persoon een beetje eng is of juist aantrekkelijk. Je probeert dan je focus ergens anders op te richten, maar als een magneet word je steeds naar deze persoon getrokken.



The West Pole
Frank: Voor dit nummer wilden we een wat meer sfeerrijke benadering. De couplet riffs zijn zeer krachtig en hebben een soort bombast. Een geluid wat we voorheen natuurlijk ook veel hebben gehad. Toch wilden we het dit keer een wat modernere en dromerige sfeer geven. De uitgesponnen bridge hebben we bewust wat leger gehouden zodat Silje's zangpartijen hierin samen met de strijkers er mooi uitkwamen.
Hans: 'Oldschool' The Gathering! Dit nummer had ook op 'Always...' kunnen staan, onze eerste plaat. Doomy rock/metal. Dit kunnen we goed en dat kun je horen. Bezwerend, sfeervol en episch met sterke zanglijnen van Silje.

Silje: Als leidraad voor de teksten van het album hebben de jongens me het idee meegegeven, om het album te zien als een muzikale versie van een gebouw in een dorp of stad. Het idee sprak mij zeer aan en ik heb geprobeerd hiermee zelfs wat verder te gaan, door naast gebouwen ook te denken aan alle andere dingen die met een stad of dorp te maken hebben. Zo gaf het nummer 'The West Pole' mij het gevoel van een mooi park in de stad in het najaar. Het gevoel daarbij is het missen van herinneringen aan een verloren geliefde. Alles is rustig en mooi gekleurd, zoals de herinneringen van die persoon in zijn/haar gedachten ook zijn.

No Bird Call
Frank: Een wat ouder idee wat we nieuw leven hebben ingeblazen. Een ingetogen stuk gebaseerd op een orgelpartij. Ook hier zeer veel ruimte voor strijkpartijen. De drums hebben we bewust lo-fi gehouden om de mistige sfeer kracht bij te zetten.
Hans: Het meest sfeervolle nummer van de plaat. Erg sober en donker, met fantastische strijkpartijen geschreven en gearrangeerd door Frank. Ook een typisch The Gathering nummer. Gelukkig wordt het nooit té bombastisch, het moet wel blijven ademen.
Silje: Elk dorp of stad heeft een kerkhof, dus daarom ook een wat sobere tekst op dit nummer. Het handelt vooral over vergankelijkheid en het accepteren van verlies.

Capital Of Nowhere
Hans: Toen we begonnen te schrijven aan de plaat was het oorspronkelijke idee om te werken met verschillende gastzangers en -zangeressen. Met de komst van Silje was de klik zo goed dat we besloten met Silje verder de plaat af te maken. We waren al met een paar nummers bezig, waaronder dit nummer, met Anne van den Hoogen, een singer/songwriter uit Nijmegen. Het nummer bestaat uit twee delen; een dromerig liedjesachtig begin, gevolgd door een Floydiaans eindstuk. De stem van Anne deed ons erg denken aan Liz Fraser van Cocteau Twins, oude "4AD" helden uit de jaren 80. Een episch stuk met veel reverb, waar je heerlijk in kunt wegzakken.


You Promised Me A Symphony
Frank: Dit piano-zangnummer is in zijn geheel geschreven door Silje.
Silje: Ik was al een jaar eerder begonnen aan de tekst en muziek voor dit pianostuk. Ik heb het daarna weer in de koelkast gelegd. Maar René vroeg mij of ik nog iets rustigs had liggen, iets met alleen piano en zang. De meeste teksten zijn erg persoonlijk, en deze tekst in het bijzonder. Ik heb het vaak moeten laten rusten voordat ik het helemaal goed af kon maken. Nu er behoefte was aan een rustig pianonummer was het voor mij een extra zetje om het helemaal af te maken. Tijdens de kerst heb ik het afgemaakt en opgenomen in een mooi oud theater in Bergen (Noorwegen). De vleugel die er stond had een prachtig geluid en echt een "ziel" waar ik helemaal verliefd op werd.

Pale Traces
Hans: Een ander stuk waar we al mee bezig waren voordat we Silje leerden kennen. Dit nummer hebben we samen geschreven met Marcela Bovio, bekend van Stream of Passion. We kenden haar al een tijd, we hebben nog gezamenlijk door Mexico getourd toen ze nog zong in Elfonia. Ze heeft een prachtig gekleurde stem, vol emotie. Het doet me af en toe Fado-achtig aan. Bovendien is ze ontzettend sympathiek en hebben we goed met haar kunnen werken. Het nummer is gebaseerd op een up-tempo, hiphop-achtige beat. Eigenlijk komt alles samen in dit nummer: sfeer, details, strijkarrangementen, epische tussenstukken en een mooi, open refrein. René, de gitarist van de band heeft de plaat geheel zelf opgenomen en geproduceerd en dat hij dit uitstekend heeft gedaan, komt vooral in dit nummer goed naar voren.

No One Spoke
Frank: De plaat miste nog een moody en sfeervol, maar toch up-tempo nummer. Het idee was om een soort "distorted synth-lead" in gevecht met zang en gitaren te laten aangaan. De coupletten zijn wat zachter en hebben weer een mooi vraag-antwoordspel met piano en zang gekregen.
Hans: De laatste paar studioplaten sloten we meestal af met een rustig nummer. We wilden dit keer niet inkakken, maar eens een keer up-tempo eindigen. De laatste twee nummers pasten perfect bij elkaar om de plaat af te sluiten zonder in slaap te sukkelen. Dit nummer heeft ontzettend veel gedaantes gekend, het was een enorme kluif om alles goed te krijgen, de melodie, de arrangementen, etc. Het duurt een paar jaar, maar sommige nummers moeten nu eenmaal rijpen. Wederom een nummer met een 'live' feel. Deze plaat heeft sowieso een 'live' karakter.
Silje: De tekst voor 'No One Spoke' handelt eigenlijk over elk willekeurig huis waarin zich een relatie afspeelt. Het gaat vooral over jezelf laten vangen in een cirkeltje van ruzie maken, om uiteindelijk te eindigen in ruzie maken om het ruzie maken.


A Constant Run
Frank: Dit nummer is wederom een soort tweeluik. Het eerste gedeelte heeft een wat meer donkere sfeer, waarbij de up-tempo beat en de bluesy gitaariffs de boventoon voeren. Het tweede gedeelte is meer open en geeft een gevoel van hoop. De strijkers en de gitaren geven een soort crescendo aan met een "piano pay-off". Door het gehele nummer door zit ook een constante percussie-partij.
Hans: De ideale afsluiter van de plaat, zeker door het eindstuk. Een stevig nummer, met herkenbare arrangementen. Zoals de plaat begon zo sluit hij ook af: energiek en gedreven.

Silje: Toen ik dit nummer voor het eerst hoorde, gaf het me een soort van snelle hartslag, alsof je hard aan het rennen bent. Met de tekst wilde ik iets krachtigs zeggen, een soort van wanhoopsschreeuw. Toen ik destijds met de tekst bezig was, sprak ik met een zeer goede vriendin. Ze had net een scheiding achter de rug. Haar dochtertje leefde bij haar agressieve vader, die zijn eigen kind tegen alles opzette om zich te weren tegen zijn ex-vrouw. Kinderen houden onvoorwaardelijk van hun ouders, en het is triest om te zien als mensen daar misbruik van maken.


source: http://www.musicfrom.nl

_________________
Look at me...There were more to see, there were more to be proud of….

Image


Top
 Profile  
Reply with quote  
Display posts from previous:  Sort by  
Post new topic Reply to topic  [ 1 post ] 

All times are UTC + 1 hour


Who is online

Users browsing this forum: No registered users


You cannot post new topics in this forum
You cannot reply to topics in this forum
You cannot edit your posts in this forum
You cannot delete your posts in this forum

Jump to:  
cron
Powered by phpBB® Forum Software © phpBB Group