Έστειλα feedback στη Napalm και μου απάντησε μία Heidi ότι προώθησε το μήνυμα στους "product manager department and the management". Ξέρουμε όλοι ότι τώρα θα ληφθούν άμεσα και δραστικά μέτρα για τον επανασχεδιασμό των συσκευασιών.
Το "Metal" είναι πράγματι μάπα άλμπουμ, με αρκετούς guest. Το πήρα βασικά για συλλεκτικούς και συναισθηματικούς λόγους - μεταχειρισμένο, διότι πάρα πολλά CD είναι πλέον εδώ και χρόνια out of print και δυσεύρετα, όπως και τα Massacre στην παραπάνω λίστα.
Έχω και το "Waiting For The Dawn" τού Kotipelto. Δεν είναι άσχημα άλμπουμ, προφανώς θυμίζουν αρκετά Stratovarius σε πολύ απλοϊκότερη μορφή. Τους Stratovarius τούς λατρεύω βεβαίως και έχω όλη τη δισκογραφία τους, αν και γενικά δεν είμαι παουερμεταλάς. Τους είδα και λάιβ στο Tavastia πριν ενάμιση χρόνο για πρώτη και μοναδική μέχρι στιγμής φορά (
https://www.setlist.fm/setlist/stratovarius/2023/tavastia-helsinki-finland-4bae034e.html). Ό,τι κυκλοφόρησαν μέχρι και τα Elements είναι εκπληκτικό, με ορισμένους δίσκους να είναι αριστουργήματα. Δυστυχώς κάπου εκει ο Tolkki χτυπήθηκε απότομα και άσχημα στην ψυχολογική του υγεία και δεν επανήλθε ποτέ μέχρι σήμερα. Έχει γράψει και ένα συγκινητικό βιβλίο για αυτήν την περιπέτεια, το οποίο είναι πολύ ενδιαφέρον, αν και προφανώς ο άνθρωπος δεν είναι συγγραφέας (
https://www.tolkki.art/wp-content/uploads/2022/03/timo_tolkki_loneliness_of_a_thousand_years-eng.pdf). Τον είχα πετύχει πριν τρία-τέσσερα χρόνια στο μετρό και του μίλησα. Φορούσε σκουφάκι Gamma Ray. Οι Stratovarius χωρίς αυτόν συνεχίζουν να βγάζουν πολύ καλούς δίσκους, αλλά κατά τη γνώμη μου ο Tolkki στην ακμή του ήταν άφταστος τόσο συνθετικά όσο και εκτελεστικά. Έκτοτε έχει κυκλοφορήσει και μία αυτοβιογραφία, αλλά από όσο έχω δει δεν υπάρχει στα αγγλικά και θα μου βγει το λάδι να τη διαβάσω στα φινλανδικά, οπότε προς το παρόν την έχω αφήσει στην άκρη.
Οι Iced Earth είναι μία μπάντα που εκτίμησα περισσότερο μεγαλώνοντας, παραδόξως. Τα τέσσερα πρώτα τους άλμπουμ είναι φοβερά, μιλάμε για φουλ πώρωση. Ο δε Barlow άνετα στους καλύτερους τραγουδιστές τού metal γενικότερα. Ευτυχώς κυκλοφόρησαν και το "Days Of Purgatory" για να ακούσουμε τα δύο πρώτα τους με τη φωνάρα του. Εγώ που κράζω τις αρπαχτές καγκουρο-επανηχογραφήσεις αναγνωρίζω ότι η συγκεκριμένη κυκλοφορία είναι διαμάντι. Τα μετέπειτα άλμπουμ τους δεν με τρελαίνουν, αλλά είναι όλα πολύ ποιοτικά. Ο Barlow τώρα τραγουδάει στους Ashes Of Ares, όπου συμμετέχει και ο Freddie Vidales, πρώην κιθαρίστας των Iced Earth. Τον Σεπτέμβριο και Οκτώβριο θα βρίσκονται στην Ευρώπη, και περισσότερο στην Ελλάδα δηλαδή, για μία μικρή περιοδεία - το Gagarin έγινε γρήγορα sold-out και έβαλαν και δεύτερη ημερομηνία. Θα παίζουν ολόκληρο το "The Dark Saga", προφανώς με την άδεια τού Schaffer. Έχω στείλει μερικά email εδώ σε κλαμπ και διοργανωτές μπας και φιλοτιμηθει κάποιος να μας τους φέρει, αλλά δεν τρέφω και πολλές ελπίδες. Κατά τα άλλα οι Ashes Of Ares θα κυκλοφορήσουν και καινούργιο δίσκο φέτος, αλλά ως συγκρότημα δεν είναι κάτι ιδιαίτερο, παίζουν metal τής σειράς χωρίς κάτι αξιόλογο που να τους ξεχωρίζει. Ελπίζω ο Schaffer να συνέλθει μετά από αυτά που τράβηξε και να επαναδραστηριοποιήσει τους Iced Earth μαζί με τον Barlow, ο οποίος έχει δηλώσει ότι είναι ανοιχτός σε μία τέτοια προοπτική.
Και μιας και ανέφερες τους Hellacopters, θα παίξουν ένα λάιβ εδώ στο Ελσίνκι στις 10 Αυγούστου σε μία ανοιχτή πισίνα, Allas Sea Pool.

Για να μην είμαι άδικος, ίσως υπάρχει και εσωτερικός χώρος, δεν ξέρω, αλλά και πάλι είναι αστείο.