Jason wrote:
Katalavaino to pws ginetai kai giati vgainei auto to apotelesma, alla den katalavaino ton skopo
Θα έχετε παρατηρήσει ότι όταν βλέπετε μια ταινία η σειρά στην TV και έχει διακοπή για διαφημίσεις ότι αυτές είναι πολύ πιο LOUD,σε ενοχλητικό βαθμό,από ότι αυτό που βλέπατε.Αυτό συμβαίνει γιατί ο ήχος σε αυτές είναι compressed/maximized με τον ίδιο τρόπο όπως και τα σύγχρονα CD.Οι διαφημιστικές εταιρίες βρίσκονται σε loudness war εδώ και πολλά χρονια γιατί πιστεύουν ότι έτσι "θα τραβήξουν την προσοχή του καταναλωτή".Το ίδιο και με τα CD:Οι εταιρίες/παραγωγοί/managers και πολλές φορες και τα groups θέλουν να είναι τα κομμάτια τους τα δυνατότερα στα playlists των ipods,στα CDchangers και γενικά οπουδήποτε τα τραγούδια τους μπορεί να ακουστούν διπλα σε αυτά "ανταγωνιστών" έτσι ώστε να "ξεχωρίζουν" ακόμα κι αν γαμάνε την μουσική τους έτσι-άλλωστε οi πωλήσεις είναι αυτές που μετράνε...
.Οι mastering engineers απλα εκτελουνε διαταγες.
Υπάρχουν και άλλοι 2 λόγοι:
κάνοντας quote τον εαυτό μου
Mecano wrote:
Φαίνεται πολύ μακρινό σήμερα αλλα υπήρχε μια εποχή χωρίς PC και internet χωρίς DVD,playstation και καλωδιακη που οι τηλεοράσεις ήταν μικρές,μαυρόασπρες και είχαν 2 κανάλια
.Μοιάζει απίστευτο στους νεώτερους ε?λοιπόν σε αυτήν την μακρινή εποχή η ακρόαση μουσικής ήταν κυρια δραστηριότητα για πολύ κόσμο,ιδιαιτερα νεότερο (στην δύση εννοείται).Και με κυρια εννοώ ότι ηταν
στο "κέντρο της προσοχής" κι όχι ένα backround σε shuffle.Δηλ το κοινό άκουγε σπίτι του ,από συστήματα βινυλίου,albums ολόκληρα,που έμπαιναν σε εκείνα τα ωραία μεγάλα 12ίντσα εξώφυλλα,σαν κυρια "σπιτοδιασκεδαση".Η μουσική ήταν βασικός λόγος για να μαζεύονται οι παρέες σε σπίτια
"πήρα το καινούργιο Floyd λέγεται The Wall έλα σπίτι να το ακούσουμε!".Έτσι φτιάχτηκε η music industry στις δεκαετίες 60s-70s .Υπήρχε ένα μεγάλο κομμάτι καταναλωτών που άκουγε. Τόσο μεγάλο ώστε οι δισκογραφικές εταιρίες από μικρές που ήταν στα 50s να μεγαλώνουν συνεχώς και να γίνουν γίγαντες.
Κι αυτός είναι ένας ακόμα λόγος της κρίσης.Αυτή η εποχή τελειωσε.
TEΛΟΣ παίδες.Σήμερα το 99% της μουσικής παραγωγής είναι backround,υπάρχει παντού,στο αμάξι,όταν δουλεύουμε,στο δρόμο από το ipod,στα μαγαζιά στο σπίτι όταν σερφάρουμε,όταν τρώμε όταν χέζουμε κλπ κλπ.Αλλα σπανια είναι "στο κέντρο της προσοχής" όπως παλιά.Τώρα το "κέντρο" είναι η οθόνη.Του PC,των παιχνιδιών,των DVD και της τηλεόρασης.Πόσοι ακούνε τακτικά σήμερα μουσική,albums ολόκληρα,σαν primary activity όπως τότε?οι βινιλιομανεις,οι χαιφιντελαδες και οι κολλημένοι που μπορεί κανεις να βρει σε forum σαν αυτό εδώ.
Κανένας άλλος δεν το κάνει πια αυτό!Ο πολύς κόσμος δεν πολυσκοτίζεται,έχει αλλα "παιχνίδια".Η μουσική είναι απλως κάτι"που παίζει από πίσω".Γιαυτο έχουμε και τα "loudness war" CD.Τα οποια είναι CD φτιαγμένα για "backround listening" χρήση.Αφού το ευρυ κοινό δεν κάθεται να ακούσει μουσική,βγαίνουνε έτσι από τις πολυεθνικές.Ενώ παλιά δεν είχαμε "loudness war" βινύλια,γιατί το κοινό σε εκείνη την εποχή
άκουγε και οι εταιρίες έφτιαχναν προϊόντα που ακολουθούσαν τις τότε ανάγκες του.Ενώ τώρα...γΑματα με μεγάλα γράμματα
ο ένας :Ο κόσμος σήμερα δεν θέλει/βαριέται να χρησιμοποιεί volume control γιατί δεν έχει την μουσική για primary activity αλλα για backround noise.Όταν λοιπόν όλες οι κυματομορφές είναι λιώμα πατικωμένες στο ταβάνι δεν χρειάζεται να χρησιμοποιήσεις volume control αφού όλα είναι ισοπεδωμένα.Επίσης επειδή τα πιο πολλά CD σήμερα θα παιχτούν σε θορυβώδες περιβάλλον (αμάξι,ipod,club) σαν ηχητική ταπετσαρία το compression/maximizing βοηθάει να ακουστούν μέσα στην βαβούρα οι ηχητικές πληροφορίες που(φυσιολογικά) θα βρίσκονταν χαμηλότερα στο mixing
Ο άλλος:αντιγράφοντας από ένα άρθρο που είχα ποστάρει παλιότερα:
One result of this is that modern CDs have much more consistent volume levels than ever before. But when is it desirable for music to be at a consistent volume? When it's not being actively listened to; i.e. when it's intended as background music. Sudden (or even gradual) dynamic changes in ambient volume disturb people from what they are otherwise doing (shopping, eating, working) by making them pay attention to the fluctuating sound rather than the task in hand—I only notice the air conditioning at work when it switches off ten minutes before I go home every day, for instance—for the previous eight hours, my brain tunes the hum out so I can concentrate. So it is with music too—it may grab your attention more effectively at the start, but it's ultimately easier to ignore too. All music becomes background music if it's at one flat level, no matter how loud. And flat, hypnotic background music is a form of social control—I used to work in the catering industry and there was significant research suggesting that diners played ambient music with a low BPM and steady level ate slower and made less mess when eating. Similarly a faster BPM made them eat quicker—the type of establishment you piped music to determined the music used; fast food restaurants wanting multiple table covers play pop, rock, and R&B, while classier, more sedate places play jazz or classical.
Τεχνικά ένα loudness war CD δεν είναι καν μουσική αλλα "σταθερός θόρυβος" όπως ο βόμβος ενός κλιματιστικού!
Όταν λοιπόν τα CD σήμερα είναι φτιαγμένα με αυτά τα "standards"(ο θεός να τα κάνει..
..) δηλ
το μιξάρισμα/mastering να είναι κάτι ανάμεσα σε διαφήμιση και θόρυβο κλιματιστικού αναμενόμενο είναι να υπάρχει revival του βινυλίου,το περίεργο θα ήταν να μην είχαμε!Υπάρχει
επίσης όλο και μεγαλύτερη ζήτηση για τα original CDs δηλ αυτά που βγαίνανε την περίοδο '85-'95(πριν το loudness war )