Μιας και η μερα σημερα ειναι επισημη μερα Amorphis απο οτι βλεπω, και αφου επιασα και τα ακουσα αρκετες φορες τωρα τελευταια, ας γραψω την ολοκληρωμενη και τελικη μου αποψη για τα αλμπουμς τους με τον Τομι Γι(ατονπου)τσεν να πιασουμε καμια κουβεντα με τον Πανο ή και καναν αλλον καμμενο με δαυτους τους συμπαθεστατους και πολυαγαπημενους Φινλανδους.
Eclipse (2006)Επος. Σιγουρα το αγαπημενο μου απο τα 4 και ανετα πιστευω το καλυτερο τους. Ουτε ενα περιττο τραγουδι, φοβερες μελωδιες και πωρωση εφαμιλλη των παλιων κλασικων Αμορφις. Πολυ καλη επιστροφη με νεο τραγουδιστη, μας γεμισε με ελπιδες οταν βγηκε για μεγαλα πραγματα, κριμα που δε συνοδευτηκε απο κατι ανταξιο. Οποιαδηποτε καλα λογια θα γραψω για τα τρια επομενα αλμπουμς ειναι παντα "δεδομενων των συνθηκων" και με ενοχλει αρκετα που δεν εξελιξαν ουτε λιγο τον ηχο τους, απλα τουλαχιστον εγραφαν καλα τραγουδια. Αγαπημενες στιγμες τα Two Moons, Leaves Scar, Born From Fire, House Of Sleep, Empty Opening, Under A Soil And Black Stone. 6/10 τραγουδια στο αλμπουμ ειναι τελεια δεκαρακια λεμεεεεε. Και τα υπολοιπα απο 8 και πανω.
Silent Waters (2007)Αυτο το αλμπουμ με διχαζει. Αν προσποιηθω πως δεν ακουω τις εντελως οτι ναναι και παραταιρες καφριλες του Γιουτσεν, τοτε μιλαμε για ενα εκπληκτικο αλμπουμ, ισως το ιδιο με το προηγουμενο. Αλλα επειδη δε μπορω να προσποιηθω γιατι τοτε αρχιζω και κουφαινομαι, θα πρεπει να πω οτι αν και ειναι 3-4 τραγουδια τα οποια δεν αντεχω για κανενα λογο (παραδειγμα τα πρωτα δυο, πολυ καλες συνθεσεις που τις γαμαει ο Γιουτσεν), το υπολοιπο αλμπουμ ειναι εξισου φοβερο και ευφανταστο με το Εκλιψ, αρα το εχω σε μεγαλη εκτιμηση. Αγαπημενες στιγμες τα Silent Waters (ισως καλυτερο κομματι επι Γιουτσεν εποχης), Her Alone, I Of Crimson Blood, Towards And Against, Shaman, The White Swan.
Skyforger (2009)Αυτο το αλμπουμ τελικα με απογοητευει, αν και δεν εχει καποιο τραγουδι που να λεω "πω τι μαλακια ειναι αυτη δεν ακουγεται", σε αντιθεση με τον προκατοχο του, αλλα και με το επομενο του. Παρολα αυτα, δεν εχει ουτε κανενα τραγουδι το οποιο να το ακουω και να λεω "πω τι επος ειναι αυτο δεν υπαρχει". Ξεκιναει ωραια με το Sampo, συνεχιζει ακομα καλυτερα με τα Silver Bride, From The Heaven Of My Heart (γαμαει), συνεχιζει με αδιαφορο παντελως The Sky Is Mine, και δινει μια ελπιδα με το μεγαλεπηβολο Majestic Beast πριν ακολουθησει ενα σερι απο 5 ωραια... κομματακια. Τοσο αδιαφορα που αυτη τη στιγμη δε θυμαμαι πως πανε τα περισσοτερα απο αυτα, μονο το ομωνυμο με το αλμπουμ θυμαμαι λιγο. Μαλλον το πιο αδυναμο απο τα τεσσερα αλμπουμς, δεν το ακουω πολυ συχνα.
The Beginning Of Times (2011)Μετα τα πρωτα ακουσματα, ενιωθα οπως και στο Skyforger, δηλαδη οτι αυτο που ακουω ειναι ενα πραγμα χωρις συνοχη, και στο οποιο δε βρισκω πολλα πραγματα να γουσταρω. Αλλα κατι με τραβαγε περισσοτερο, και ηθελα να το βαλω να το ξανακουσω. Και καθε φορα που το ακουγα το γουσταρα ολο και περισσοτερο. Πλεον θεωρω τα πρωτα 5 τραγουδια εκπληκτικα. Πολυ δυνατο Battle For Light, πιο μελωδικο απο ποτε Mermaid (απλα τελειο), δυνατο και πιασαρικο My Enemy, επισης πολυ καλο σινγκλακι You I Need και νοσταλγικο Song Of The Sage, που μου θυμιζει εποχες Tuonela με τα φλαουτα και τα αλλα κλαπατσιμπανα. Και επιτελους ρε φιλε, μετα απο 7 χρονια και 4 αλμπουμ, ταιριαζουν οι καφριλες του μαλακα. Του πηρε λιγο, αλλα το βρηκε. Βεβαια το δευτερο μισο του αλμπουμ (κλασικα με τους Αμορφις) ειναι αρκετα πιο αδυναμο, αλλα ακομα και τα τραγουδια που τα θεωρω καπως βαρετα εχουν τις στιγμες τους. Οπως μια απιστευτη καυλωτικη καφριλα για 30 δευτερολεπτα στο Three Words.
ΚΑΛΟ ΧΕΙΜΩΝΑ