Ρε παιδια ειμαι σιγουρος οτι υπαρχει τετοιο τοπικ και οτι μαλιστα το ειχε ανοιξει ο Παυλοπουλος, αλλα πραγματικα δεν το βρισκω με ΤΙΠΟΤΑ. Εδω ειναι ενα τοπικ που μπορει ο καθενας να κανει κριτικη για οποιον δισκο θελει, αρκει να γραφει διπλα τις βασικες πληροφοριες, δηλαδη αν γινεται να ειναι ψιλοημιεπαγγελματικη η κριτικη, ετσι για να εχουμε κι ενα σοβαροφανες τοπικ. Ξεκιναω με το καινουριο αλμπουμ των Offspring.
The Offspring - Rise And Fall, Rage And Grace1. Half-Truism
2. Trust In You
3. You're Gonna Go Far, Kid
4. Hammerhead
5. A Lot Like Me
6. Takes Me Nowhere
7. Kristy, Are You Doing Okay?
8. Nothingtown
9. Stuff Is Messed Up
10. Fix You
11. Let's Hear It For Rock Bottom
12. Rise And Fall
Οι The Offspring αποτελεσαν ενα απο τα μεγαλυτερα ονοματα της punk rock σκηνης των 90's, με albums οπως τα
Smash, Ixnay On The Hombre και
Americana να χαρακτηριζουν μια ολοκληρη γενια. Ειδικα το πρωτο που ηρθε μετα τα οργισμενα (αλλα πρωτογονα)
The Offspring και
Ignition εκανε μεγαλη αισθηση και αποτελει το πιο επιτυχημενο album που εχει κυκλοφορησει ποτε απο ανεξαρτητη εταιρια με 16 εκατομμυρια πωλησεις παγκοσμιως μεχρι σημερα. Το
Ixnay On The Hombre προσωπικα αποτελει για μενα ενα εξισου καλο album, το οποιο ομως δεν ετυχε ιδιας αντιμετωπισης και επιτυχιας, κυριως λογω του οτι ολοι περιμεναν ενα Smash νο2. Με το
Americana οι The Offspring εκαναν μια στροφη προς πιο απλες και εμπορικες φορμες με μεγαλη επιτυχια καθως πλεον σχεδον οσοι ασχολουνται με τη rock μουσικη αναγνωριζουν αμεσως τραγουδια οπως
The Kids Aren't Alright, Pretty Fly For A White Guy, Why Don't You Get A Job?. Απο εκει και μετα ακολουθησαν την ευκολη οδο της επιτυχιας αφου κυκλοφορησαν 2 albums ακομα, τα οποια δε διαφοροποιηθηκαν πολυ απο τα προαναφερθεντα και την πετυχημενη συνταγη τους. Αυτο σημαινει 2-3 radio friendly τραγουδακια τα οποια ακουγονται πανευκολα απο ολους και συνηθως αποτελουν και singles, αλλα 4-5 δυνατα κομματια με ομορφες μελωδιες και ιδεες και αλλα 4-5 τραγουδια οχι και τοσο ενδιαφεροντα που περισσοτερο λειτουργουν ως fillers, θα μπορουσε να πει κανεις.
Αν και το
Conspiracy Of One του 2000 προσωπικα ειναι απο τα αγαπημενα μου albums τους, ουτε αυτο, ουτε το κατ'εμε αρκετα μετριο
Splinter του 2003 εκαναν μεγαλη επιτυχια και δεν ακουστηκαν ιδιαιτερα, αν και περιειχαν καποια καταπληκτικα τραγουδια, οπως τα
Living In Chaos, Million Miles Away, Vultures, Can't Get My Head Around You, Race Against Myself. Φετος, οι The Offspring κυκλοφορησαν το
Rise and Fall, Rage and Grace μετα απο 5 χρονια, το μεγαλυτερο διαστημα αναμεσα σε δυο κυκλοφοριες τους.
Το καινουριο τους album oμολογουμενως ειναι αρκετα διαφορετικο και μετα τις πρωτες ακροασεις μου φαινεται πολυ πιο ενδιαφερον απο τα δυο προηγουμενα. Οι συνθεσεις ειναι αρκετα πιο συνθετες αυτη τη φορα, υπαρχουν αρκετα μελωδικα σημεια και το συναισθημα σε καποια τραγουδια θυμιζει αυτο του
Smash. Οπως παντα βεβαια, δεν λειπει η υπαρξη καποιων βαρετων και εντελως ανουσιων τραγουδιων, αλλα αυτο θα μπορουσε κανεις να το πει και για τα πρωτα τους albums, αν δεν ηταν τοσο επιδραστικα και επιτυχημενα...
Ο δισκος ξεκιναει με το
Half-Truism, ενα παραδοσιακα γρηγορο και δυνατο κομματι, το οποιο κανει την εκπληξη και ξεκιναει με καθαρο ηχο στις κιθαρες. Πολυ ομορφο ρεφραιν και κοψιμο στη μεση, μετα το οποιο εχουμε τη βασικη μελωδια του τραγουδιου, παλι με καθαρο ηχο. Στη συνεχεια ερχεται το πολυ δυνατο
Trust In You, το οποιο στην αρχη θυμιζει κι αυτο ενα οποιοδηποτε αλλο τραγουδακι που ακολουθει την συνταγη της επιτυχιας με το γρηγορο ρυθμο και τη μονοτονια, ομως στη συνεχεια εχουμε ενα κοψιμο που οδηγει σε ενα απο τα καλυτερα riffs του δισκου και καποια ωραια lead περασαμτα, μεχρι να ολοκληρωθει το τραγουδακι οπως παντα με την επαναληψη ενος ακομα ρεφραιν. Τριτο κομματι ειναι το
You're Gonna Go Far, Kid, ενα mid-tempo κλασικο χιτακι. Dance fucker, dance φωναζει ο Dexter Holland και ακολουθουν διαφορα μελωδικα σημεια. Η φωνη του ακουγεται πιο καλη απο ποτε, αν και πολλοι θα νοσταλγουν τις αγριες και οργισμενες του κραυγες των mid 90's, και οχι αδικα πρεπει να τονισω. Μετα ακολουθει το πρωτο single του δισκου, το
Hammerhead. Επιτελους ενα single που δεν εχει γελοιες στιγμες. Αριστουργημα το Pretty Fly, αρκετα καλο το Original Prankster, μετριοτατο το Hit That, ευτυχως το καταλαβαν οτι καλυτερα να τη σταματησουν εδω την ιστορια με τα χαβαλετζιδικα singles, γιατι αν η γεωμετρικη προοδος στην πτωση ποιοτητας ισχυε, τοτε θα μιλουσαμε για αισχρο κομματι. Ο ρυθμος χτιζεται σιγα σιγα, ξεκιναει το τραγουδακι με μια καθαρη μελωδια, μπαινει ενα απιστευτα κολλητικο riff και ακολουθει bridge και chorus. Καπου στα 3 λεπτα κι ενω περιμενεις να ολοκληρωσουν, μπαινει μια αλλαγη και οι κραυγες του Dexter Holland θυμιζουν τις εποχες για τις οποιες λεγαμε πιο πριν. Συνολικη διαρκεια κοντα στα πεντε λεπτα και πολυ καλο χωσιμο στο τελος. Απο τις πλεον καλες στιγμες του δισκου. Το 5ο τραγουδι ειναι το
A Lot Like Me. Η "μπαλαντα" του δισκου θα ελεγε κανεις. Πληκτρα, γραμμη μπασου και ηρεμια στα τυμπανα, ομορφες μελωδιες στα φωνητικα, αυτο νιωθεις οτι με αλλη παραγωγη και φωνη θα μπορουσαν να το παιζουν οι Coldplay, κι αυτο μονο κακο δεν ειναι. Αν μη τι αλλο, μια δοση πρωτοτυπιας για τους Offspring. Το πρωτο μισο του δισκου ολοκληρωνεται με το
Takes Me Nowhere, ενα κλασικο mid-tempo δυνατο κομματι, πιθανοτατα αρκετα ταιριαστο μετα το προηγουμενο, να αλλαξει λιγο η διαθεση, χωρις να αποτελει σημειο αναφορας για το δισκο.
Το δευτερο μισο του δισκου ξεκιναει στο νουμερο 7 με το
Kristy, Are You Doing Okay?. Και ενω νομιζε κανεις οτι εχουν ξεμπερδεψει με τις μελο στιγμες και εβγαλαν την υποχρεωση στο νουμερο 5, ερχεται αλλη μια μπαλαντα. Ακουστικη αυτη τη φορα. Ο Dexter απευθυνεται στην φιλη του την Kristy απο τα παλια, και αναπολει καποιες ομορφες και νοσταλγικες μνημες. Παρολο που δεν μου εχει μεινει κατι απο το κομματι ακομα, δεν μπορω να πω κακα λογια, ειναι τοσο αγνο που πραγματικα δε γινεται. Καπου εδω να κανω μια παρενθεση. Δεν εχω καταλαβει ακομα αν τα δευτερα μισα των album απο οποιαδηποτε μπαντα σε οποιοδηποτε μουσικο ειδος ειναι απλα κατωτερης ποιοτητας και η μπαντα τα βαζει εκει εχοντας επιγνωση αυτο το γεγονος ή αν φταιει το γεγονος οτι ειναι στο δευτερο μισο, οποτε δεν δενεσαι και τοσο πολυ με τα κομματια. Πιστευω οτι ειναι το πρωτο, αλλα δεν απορριπτω το δευτερο ακομα μεχρι να κανω επιστημονικη μελετη. Το 8ο κομματι ειναι αδιαφορο και δεν πιστευω οτι θα το ξανακουσω και πολλες φορες στη ζωη μου, εκτος κι αν ειναι στην playlist του winamp. Κατι το οποιο ισχυει απολυτα και για το 9ο κομματι. Εγκυκλοπαιδικα θα αναφερω οτι οι τιτλοι τους ειναι
Nothingtown, Stuff Is Messed Up αντιστοιχα. Λιγο πριν τελειωσει ο δισκος, ερχεται το
Fix You, τιτλος ο οποιος θυμιζει το εκπληκτικο τραγουδι των Coldplay. Και η εκπληξη ειναι οτι ειναι ακομα μια μπαλαντα, κατι που αποτελει μαλλον πειστηριο οτι μιλαμε για τον λιγοτερο οργισμενο δισκο των The Offspring. Δεν ειναι τιποτα το ιδιαιτερο, αλλα σιγουρα οχι αδιαφορο. Ομορφο κομματακι που ειμαι σιγουρος ηδη διαφορα 16χρονα θα αφιερωνουν στον φιλο τους με τα μαυρα παπουτσακια και το σκισμενο τζιν. Αρχιζω και νιωθω λιγο παιδι που μου αρεσουν οι The Offspring ακομα, αλλα δε θα προβληματιστω πολυ. Ενα σκαλοπατι πριν το τελος και στη θεση 11 βρισκεται το
Let's Hear It for Rock Bottom, λιγο παραδοξο αυτο αφου εχουμε ενα τραγουδι ακομα. Χαβαλετζιδικο αλλα οχι με την κακη εννοια, αυτοσαρκαστικο μαλλον, μελωδικο και οχι βαρετο. Εχει καποια ωραια lead περασματα στη μεση και σε αφηνει με μια αναλαφρη γλυκια διαθεση. Τελευταιο ειναι το
Rise And Fall. Ομολογω οτι λογω παραδοσης περιμενα κατι πιο δυνατο. Συνηθως τα τελευταια τραγουδια σε καθε δισκο των The Offspring εχουν ενταση και νευρο. Αυτο ειναι σαν να φωναζει με μετριοπαθεια ο Dexter Holland σε καυγα με την πρωην του. Απογοητευση το τελευταιο τραγουδι, λογω αυξημενων απαιτησεων.
Συνολικα ειναι ενα ενδιαφερον και διαφορετικο album απο τα προηγουμενα, αλλα δεν κανει τη διαφορα, ειδικα αν σκεφτουμε οτι ειχαν 5 χρονια να γραψουν μουσικη. Ενα καλο στοιχειο ειναι η εισαγωγη πληκτρων για βαθος στα τραγουδια, γεγονος που τα καθιστα πολυ λιγοτερο βαρετα απο οτι θα ηταν αν δεν υπηρχαν τα πληκτρα, μιας και δε θα διαφεραν πολυ απο τραγουδια του παρελθοντος. Καλως η κακως, ο κυκλος με τα πολυ καλα album εχει κλεισει για τους The Offspring, οποτε πλεον περιοριζομαστε στο να ακουμε απλα μερικα καλα τραγουδακια.