The Gathering

Enta3ei re Paulopoule, mono diafhmish sthn TV den plhrwses oti erxesai.

_________________


Όπως θα θυμάμαι τον Αλέκο...

και εσενα τι σε κοφτει?

_________________
Love, despite what they tell you, does not conquer all, nor does it even usually last. In the end the romantic aspirations of our youth are reduced to, whatever works.

Μέχρι να φανεί το φως
δρόμους θα διαβαίνω
όχι πως σε ξέχασα
μα δε σε προσμένω.

Let The Bells Ring - Nick Cave

C'mon, kind Sir, let's walk outside
And breathe the autumn air
See the many that have lived and died
See the unending golden stair
See all of us that have come behind
Clutching at your hem
All the way from Arkansas
To your sweet and last amen

Let the bells ring
He is the real thing
Let the bells ring
He is the real, real thing

Take this deafening thunder down
Take this bread and take this wine
Your passing is not what we mourn
But the world you left behind
Well, do not breathe, nor make a sound
And behold your mighty work
That towers over the uncaring ground
Of a lesser, darker world

Let the bells ring
He is the real thing
Let the bells ring
He is the real, real thing

There are those of us not fit to tie
The laces of your shoes
Must remain behind to testify
Through an elementary blues
So, let's walk outside, the hour is late
Through your crumbs and scattered shells
Where the awed and the mediocre wait
Barely fit to ring the bells

Let the bells ring
He is the real thing
Let the bells ring
He is the real, real thing

_________________
Love, despite what they tell you, does not conquer all, nor does it even usually last. In the end the romantic aspirations of our youth are reduced to, whatever works.

Μέχρι να φανεί το φως
δρόμους θα διαβαίνω
όχι πως σε ξέχασα
μα δε σε προσμένω.

dream brother - Jeff Buckley

There is a child sleeping near his twin
The pictures go wild in a rush of wind
That dark angel he is shuffling in
Watching over them with his black feather wings unfurled

The love you lost with her skin so fair
Is free with the wind in her butterscotch hair
Her green eyes blew goodbyes
With her head in her hands
and your kiss on the lips of another
Dream Brother, with your tears scattered round the world.

Don't be like the one who made me so old
Don't be like the one who left behind his name
'Cause they're waiting for you like I waited for mine
And nobody ever came...

I feel afraid and I call your name
I love your voice and your dance insane
I hear your words and I know your pain
Your head in your hands and her kiss on the lips of another
Your eyes to the ground
and the world spinning round forever
Asleep in the sand with the ocean washing over...

_________________
Love, despite what they tell you, does not conquer all, nor does it even usually last. In the end the romantic aspirations of our youth are reduced to, whatever works.

Μέχρι να φανεί το φως
δρόμους θα διαβαίνω
όχι πως σε ξέχασα
μα δε σε προσμένω.

Γλείφω το οξύ απ’ τις ρωγμές των χειλιών σου
και προσπαθώ να σου απαλύνω τον πόνο.
Τα χρόνια που περάσανε μ’ αφήσανε μόνο
να ψάχνω την πνοή μου στον νεκρό εαυτό σου.

Ζητάω βοήθεια από ανήμπορα χέρια
που ριγούν στην αγάπη και τον τρόμο.
Πήρες λάθος τον δικό μου δρόμο
και ψάχνεις το φως μου σε σβησμένα αστέρια.

Η απουσία σου μ’ εξουθενώνει
και δεν μπορώ να συνηθίσω.
Νιώθω να προχωράω μπροστά
μα πάντα φτάνω πίσω.
Κι αυτή η αλήθεια με σκοτώνει.

Σβήνω τα ίχνη από τα ψέματά μας
παραπατάω στη σιωπή.
Έγινε η απώλεια συνήθειά μας
κι ο έρωτας μια άρρωστη κραυγή.

_________________
Children picking up our bones
Will never know that these were once
As quick as foxes on the hill

Sold Heart- KATATONIA

When my heart stops
Will my wings unfold
Did you know that I had no one but you

When my eyes close
Will your blood turn colder
Did you know that I had no one but you

In the snow veil
Where the ring of promise fell
In the cool white air
One stood abiding
When the road turns
Will my ghost find freedom
Did you know that I have nothing
So I

Sold my love
Forgot the vow
It feels like nothing comes to mind
I pull the weight
And sing
That there's a new cloud over my grave
Now I know
That it did kill me when I could not have you
Sold my heart

10. Στὴ λίμνη Ἀχρίδα
Στίχοι: Εὐάγγελος Ζάχος
Μουσική: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς
Ἑρμηνεία: Ἀργύρης Μπακιρτζῆς

Στὴ Λίμνη Ἀχρίδα ἀπὸ τὸ Βιβλικὸ κατακλυσμὸ1
ψαρεύουν ἕνα σπάνιας γεύσης ψάρι,
πάντρεμα πέστροφας μὲ σολομό,
ὅπου Κορὰν τὸ λὲν οἱ Σκιπετάροι.2

Ἐκεῖ ποὺ λές, ἀντάμωσαν προτοῦ μύρια φεγγάρια
οἱ Βλάχοι, ἀπὸ τὴ Στρούγγα, οἱ Μογλενίτες,3
οἱ Σλάβοι ἀπ᾿ τῆς Ἀχρίδας τὰ πριάρια4
κι ἀπὸ τὸ Πόγραδετς οἱ Ἀλβανίτες.

Κι εἶπαν «ταιριάζουν σὲ βασιλικὴ βεγγέρα
τοῦ ἀφέντη μας στὴν Πόλη αὐτὰ τὰ ψάρια».
Καὶ στέλναν ἀπὸ τότες πᾶσα ἡμέρα
φρέσκα Κορὰν μὲ χιόνι στὰ ταγάρια.

Καβαλαραῖοι φοβεροὶ πάντα τὰ κουβαλοῦσαν.
Σὲ κάθε χάνι ἄλλαζαν ἀραβανίτικα ἄτια,5
τὴν Ἐγνατία σ᾿ ἕνα μερόνυχτο περνοῦσαν
χιλιάδες στάδια ὡς τοῦ Βοσπόρου τὰ παλάτια!

Μετά, ὅταν πλάκωσε ἡ δυναστεία τοῦ Ὀσμάν,
οἱ Ἀχριδιῶτες, ποὺ βασιλιᾶ δὲν ξεχωρίσαν,
γιὰ τὸ Σουλτάνο στέλναν πλέον τὰ Κορὰν
κι ὡς τοὺς Βαλκανικοὺς Πολέμους συνεχίσαν.

Πῆγα κι ἐγὼ ὁ ταπεινὸς πρόπερσι στὴν Ἀχρίδα
σὲ μιὰ ταβέρνα γιὰ νὰ πιῶ ἕνα ποτήρι,
κι ἔστειλαν οἱ ψαράδες ἕνα πιάτο
μὲ ροδοκκόκινα Κορὰν στὴν ἀφεντιά μου.




Τὸ τραγούδι ἀναφέρεται στὸ πραγματικὸ γεγονὸς τῆς ἀποστολῆς Κορὰν ἀπὸ τοὺς ψαράδες τῆς Ἀχρίδας ἀρχικὰ στὰ ἀνάκτορα τῶν αὐτοκρατόρων τοῦ Βυζαντίου καὶ ἀργότερα στὰ σαράγια τῶν Σουλτάνων τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας. Ἡ λίμνη Ἀχρίδα, ἡ μεγαλύτερη τῆς Βαλκανικῆς, βρίσκεται στὴν ΠΓΔΜ. Οἱ πληθυσμοὶ ποὺ ἀναφέρονται συγκεντρώθηκαν ἐκεῖ κατὰ τὴ Μεγάλη Μετανάστευση τῶν λαῶν (7ος - 9ος αἰ.). Ἐγνατία: ἡ μεγάλη ἁμαξήλατη στρατιωτικὴ καὶ ἐμπορικὴ ὁδὸς ποὺ κατασκεύασαν οἱ Ρωμαῖοι καὶ ὁδηγοῦσε ἀπὸ τὸ Δυρράχιο στὴν Κωνσταντινούπολη. Λειτούργησε σὲ ὅλη τη διάρκεια τῆς Βυζαντινῆς καὶ τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας.



1. Ἡ λίμνη Ἀχρίδα εἶναι ἡ μεγαλύτερη λίμνη τῆς Βαλκανικῆς χερσονήσου, μετὰ τὴ λίμνη Πρέσπα. Βρίσκεται στὴν πρώην γιουκοσλαβικὴ Δημοκρατία τῆς Μακεδονίας. Τὸ ἀρχαῖο ἑλληνικό της ὄνομα ἦταν Λυχνίτις ἢ Λυχνιδός. Ἁπλώνεται σὲ 270 τετραγωνικὰ χιλιόμετρα, σ᾿ ἕνα ὑψηλὸ λεκανοπέδιο τῆς Μακεδονικῆς Ἰλλυρίας ποὺ κλείνεται ἀπὸ τὰ ἀνατολικὰ καὶ τὰ δυτικὰ ἀπὸ ψηλὰ βουνά, καὶ μόνο στὰ νότια χαμηλὰ ὑψώματα 200-300 μέτρων τὸ χωρίζουν ἀπὸ τὸ λεκανοπέδιο τῆς Κορυτσᾶς. Ἡ ἐπιφάνεια τῆς βρίσκεται σὲ ὑψόμετρο 687 μέτρων καὶ τὸ βάθος της εἶναι 280 μέτρα. Τραβάει νερὰ ὑπογείως ἀπὸ τὴ λίμνη Πρέσπα ποὺ βρίσκεται σὲ μεγαλύτερο ὑψόμετρο καὶ ἀπὸ τὶς ἄφθονες πηγὲς στὰ νοτιοανατολικά, γύρω ἀπὸ τὴν ὀνομαστὴ μονὴ τοῦ Ὁσίου Ναούμ. Στὸ βορρᾶ μέσα ἀπὸ μία χαράδρα, τὰ νερά της σχηματίζουν τὸ ποτάμι τοῦ Μαύρου Δρίνου ποὺ ἑνώνεται βορειότερα μὲ τὸν Ἄσπρο Δρίνο, μπαίνει στὴ βόρεια Ἀλβανία καὶ χύνεται στὴν Ἀδριατική.
2. Πολλὰ εἴδη ψαριῶν ζοῦν στὰ βαθιὰ καὶ στὴν ἐπιφάνεια τῆς λίμνης. Πέστροφες μὲ ἄσπρη ἢ μὲ ρὸζ σάρκα, ἀντζούγιες, κυπρίνοι, μπαρμπούνια, σαρδέλες τοῦ γλυκοῦ νεροῦ καὶ ἄλλα. Τὸ πιὸ φημισμένο καὶ τὸ πιὸ σπάνιο εἶν᾿ ἕνα εἶδος πέστροφας μὲ κόκκινη σάρκα ποὺ τὸ δέρμα της ἔχει κόκκινα στίγματα καὶ εἶναι διασταύρωση σολομοῦ καὶ πέστροφας.

3. Στο φρούριο τῶν Μογλενῶν, πάνω στὸ δρόμο τῆς ἀρχαίας Ἐγνατίας ποὺ ὁδηγοῦσε ἀπ᾿ τὸ Δυρράχιο τῆς Ἀλβανίας στὴ Θεσσαλονίκη, μετοικίστηκαν πολεμιστὲς ἀπ᾿ τὸν Εὐφράτη καὶ διέδωσαν στοὺς Ἀλβανούς, στοὺς Βλάχους καὶ τοὺς Σκλαβινοὺς τῆς περιοχῆς τῶν λιμνῶν Πρέσπας καὶ Ἀχρίδας, μιὰ Μανιχαϊκὴ αἵρεση, τὸν Παυλικιανισμό, ποὺ πρέσβευε τὴν «ἰσοπολιτεία» τῶν ἀνθρώπων, τὴν ἀπελευθέρωση τῶν δουλοπάροικων καὶ πολεμοῦσε τὸν φεουδαλισμό. Μιὰ πλειάδα Μανιχαϊκῶν αἱρέσεων ἄνθισε στὴν περιοχή. Φουνδαῖτες ἢ Σακκοφόροι, Κουδούγεροι, Μπαμποῦνοι, Παταρίνοι, δημιούργησαν μίαν ἀτμόσφαιρα ἀνοχῆς καὶ σύμπνοιας ποὺ ἐκφράστηκε καὶ μὲ τὸ χτίσιμο οἰκισμῶν μὲ πληθυσμὸ μεικτῆς καταγωγῆς, τὶς περίφημες Ζαγκόρες ἢ Χῶρες, ὅπου γίνονταν δεκτοὶ καὶ οἱ Σκλαβινοί, οἱ ἠμινομάδες γεωργοὶ ποὺ καμιὰ ἐξουσία δὲν τοὺς ἀναγνώριζε δικαιώματα.

4. Πριάρια εἶναι οἱ λιμναῖες βάρκες χωρὶς καρίνα.

5. Αραβάνια ἣ ἀραβανίτικα ἄτια λένε τὰ ἄλογα ποὺ εἶναι γυμνασμένα ὥστε νὰ καλπάζουν χρησιμοποιώντας μία τ᾿ ἀριστερά τους πόδια ταυτόχρονα, μία τὰ δεξιά τους. Ὁ καλπασμὸς γίνεται ἔτσι πιὸ ὁμαλὸς καὶ δὲν ταρακουνιέται πολὺ ὁ καβαλάρης.

_________________
Children picking up our bones
Will never know that these were once
As quick as foxes on the hill

Οι Ντοματες
Στίχοι: Δημήτρης Αποστολάκης
Μουσική: Μιλτιάδης Πασχαλίδης
Πρώτη εκτέλεση: Μιλτιάδης Πασχαλίδης



Στου κυρ-Αντώνη του μανάβη τις ντομάτες
που είναι σαν κόρες φθισικές πολύ βαμμένες
έχω με τέχνη περισσή εγώ βαλμένες
πράσινες κάμπιες κι άγριες σαν τους αντάρτες


Στα νιάτα του έμπλεξε ο Αντώνης με μια τσούλα
οι συγγενείς του όλοι εμπήκανε στη μέση
να τη θυμάται πότε-πότε πια τ' αρέσει
ζώντας μιαν ήσυχη και άχαρη ζωούλα



Τα 'χω μισήσει τα ολόχρυσα κλουβιά σας
μ' ακολουθούνε σ' όποιο μέρος και να πάω
να 'χετε υπ' όψιν σας μια μέρα θα σας φάω
όλους εσάς όπου κοιτάτε τη δουλειά σας


Χώρα σαν τούτη μες στον κόσμο δεν είν' άλλη
με πολιτείες ολοπλούμιστες με φώτα
μα το νερό είν' αρμυρό σαν τον ιδρώτα
κι ο τόπος μοιάζει σαν μιαν αλυκή μεγάλη

Ρίχνω το βλέμμα στου προσώπου σου τα μήλα
δεν βρήκες μου 'πες το θεό μα δε σε νοιάζει
εγώ όμως βρήκα αυτό το κάτι που του μοιάζει
το λεν' αγάπη κι είναι στης καρδιάς τα φύλλα


Κόπιασε κόρη μες στου ονείρου μου τ' αλώνι
δεν θα γεράσουμε ποτέ στο υπογράφω
και τις ντομάτες στα παπούτσια μου τις γράφω
μαζί με το μανάβικο του κυρ-Αντώνη.


http://www.youtube.com/watch?v=gLpxPH-D9q0

_________________
Children picking up our bones
Will never know that these were once
As quick as foxes on the hill

Ήταν το δέκα το δεκαεφτά (Λαλαλαλαλα-λαλεο)
Ήσουν ο Τρότσκι ήμουν ο Μαρξ (Λαλαλαλαλα-λαλεο)
Ήταν κι ο Πλιάτσικας απ τους Πυξ Λαξ (Λαλαλαλαλα-λαλεο)
Κι όλοι μαζί σε μια έρημη πλαζ τρώγαμε Γαλέο

(Ρεφρέν)
Λαλαλα-λεο Λαλαλα-λεο
Για επανάσταση λέω (δις-εκατομμύρια)


Ήταν ο Μάης του 68 (Λαλαλαλαλα-λαλεο)
Ήμουν ο Σατρ ήσουν η Σιμόν (Λαλαλαλαλα-λαλεο)
Τότε που τα κάνανε γυαλιά καρφιά (Λαλαλαλαλα-λαλεο)
Και τον Γαλέο τρώγαμε σκορδαλιά (Λαλαλαλαλα-λαλεο)


Λαλαλα-λεο Λαλαλα-λεο
Για επανάσταση λέω (δις-εκατομμύρια)

Ήταν στην Κούβα λίγο πιο παλιά (Λαλαλαλαλα-λαλεο)
Μέσα στις νύχτας την σιγαλιά (Λαλαλαλαλα-λαλεο)
Ήσουν ο Κάστρο ήμουν ο Τσε (Λαλαλαλαλα-λαλεο)
Και τον γαλέο τρώγαν μύγες τσε-τσε (Λαλαλαλαλα-λαλεο)


Λαλαλα-λεο Λαλαλα-λεο
Για επανάσταση λέω (δις-εκατομμύρια)

Και μια παρένθεση ποιητική (Λαλαλαλαλα-λαλεο)
Γιατί πιο πάνω η ρήμα ήταν πεζή (Λαλαλαλαλα-λαλεο)
Για τον Τσε την μύγα τσε-τσε (Λαλαλαλαλα-λαλεο)
Το άλλο που βρήκα ήταν το τσεκεράου τσε(check it out check) (Λαλαλαλαλα-λαλεο)

Λαλαλα-λεο Λαλαλα-λεο
Για επανάσταση λέω (δις-εκατομμύρια)

Μα πλέον πάνε χρόνια πολλά (Λαλαλαλαλα-λαλεο)
Και δεν θυμάσαι τίποτε πια (Λαλαλαλαλα-λαλεο)
Τι κι αν σου πήρα Τσελεμεντέ (Λαλαλαλαλα-λαλεο)
Δεν έχω φάει από τότε ποτέ (Λαλαλαλαλα-Γαλέο)


Λαλαλα-λεο Λαλαλα-λεο
Δεν έχω φάει Γαλέο
Λαλαλα-λεο Λαλαλα-λεο
Αχ θυμάμαι και κλαίω

_________________
Love, despite what they tell you, does not conquer all, nor does it even usually last. In the end the romantic aspirations of our youth are reduced to, whatever works.

Μέχρι να φανεί το φως
δρόμους θα διαβαίνω
όχι πως σε ξέχασα
μα δε σε προσμένω.

welcome to one year ago

_________________
I Mi, Zajedno, Zauvijek, Orao, Orao, Dvoglavi Orao.




we may get better, we won't get well

http://www.youtube.com/watch?feature=pl ... 3LXiWL69vs

Δε μ'αγαπας - Πιτσα Παπαδοπουλου


Στίχοι Σταύρος Τσιώλης, Μουσική Κατερίνα Τσιώλη

Tου σπιτιού σβηστά τα φωτά
σε περίμενα στη πόρτα
σε περίμενα να πούμε
που το πάμε που τραβούμε

δεν μ' αγαπάς
με κοροϊδεύεις με γελάς
δεν μ' αγαπάς
με κοροϊδεύεις με ξεχνάς
όλα στα δίνω
δεν είσαι εσύ που αγαπάς
όλα στα δίνω
δεν είσαι εσύ που αγαπάς

μείναν έρημοι οι δρόμοι
κι είναι νύχτα κι είμαι μόνη
πήγε τέσσερις η ώρα
και με πότισε η μπόρα


δεν μ' αγαπάς
με κοροϊδεύεις με γελάς
δεν μ' αγαπάς
με κοροϊδεύεις με ξεχνάς
όλα στα δίνω
δεν είσαι εσύ που αγαπάς
όλα στα δίνω
δεν είσαι εσύ που αγαπάς

που να είσαι που κοιμάσαι
δεν σε νοιάζει δεν θυμάσαι
άρχισε να ξημερώνει
και το φως να με πληγώνει


δεν μ' αγαπάς
με κοροϊδεύεις με γελάς
δεν μ' αγαπάς
με κοροϊδεύεις με ξεχνάς
όλα στα δίνω
δεν είσαι εσύ που αγαπάς
όλα στα δίνω
δεν είσαι εσύ που αγαπάς

_________________
Love, despite what they tell you, does not conquer all, nor does it even usually last. In the end the romantic aspirations of our youth are reduced to, whatever works.

Μέχρι να φανεί το φως
δρόμους θα διαβαίνω
όχι πως σε ξέχασα
μα δε σε προσμένω.

ΜΙΚΡΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ

Να ξημερώνει μέσα σου η ζωή μου
να ‘χουν τα μάτια σου αλάτι απ’ τα παλιά
να ξεφυσάει μέσα μου η πνοή σου
να ‘χουν τα χέρια μου γεμίσει με πουλιά

Αλίμονο δε βρέχει στην αυλή μου
δεν έχει ο ήλιος σου τη θέρμη απ’ τα παλιά
ας ήτανε να πλάγιαζα μαζί σου
να ‘τανε η πρώτη και μαζί στερνή φορά

Γιατί να χάνομαι για πάντα στη φωνή σου
να κλείνουν οι πληγές μου μόνο με φιλιά

Δε θα δειπνήσω πια με τη μορφή σου
δε θα ζητήσω βάλσαμο απ’ τα παλιά
θα μπω σε ένα πλοίο και θα ρωτήσω
στον άλλο κόσμο αν μοιράζουνε φιλιά

Αλίμονο δε βρέχει στην αυλή μου
δεν έχει ο ήλιος σου τη θέρμη απ’ τα παλιά
ας ήτανε να πλάγιαζα μαζί σου
να ‘τανε η πρώτη και μαζί στερνή φορά

Γιατί να χάνομαι για πάντα στη φωνή σου
να κλείνουν οι πληγές μου μόνο με φιλιά
έχει γεμίσει το μπουκάλι μου μ’ αλήθειες
μα η καρδιά σου είναι ένα ψέμα απ’ το βορρά

Ας είν’ τα χέρια σου, τα μάτια και η ψυχή σου
να μ’ αγκαλιάζουν αιώνια ψεύτικα
να με κοιτάνε φευγαλέα ερωτικά
να ξεφυσάει η πνοή σου απ’ το βορρά.

_________________
Love, despite what they tell you, does not conquer all, nor does it even usually last. In the end the romantic aspirations of our youth are reduced to, whatever works.

Μέχρι να φανεί το φως
δρόμους θα διαβαίνω
όχι πως σε ξέχασα
μα δε σε προσμένω.

ΡΙΖΙΤΙΚΟ ΤΗΣ ΓΕΡΑΚΙΝΑΣ
Στίχοι – μουσική: Δημήτρης Αποστολάκης
Τραγούδι: Ψαραντώνης, Χαΐνηδες



Του γερακιού το πέταγμα, καλέ μου
ποτέ σου μη ζηλέψεις, ακριβέ μου
τη μαύρη μπόρα έχει συντροφιά του
και ταίρι στα φαράγγια τη σκιά του.

Στο άγριο το βλέμμα του, καλέ μου
πουλιά κι αθρώποι φεύγουν, ακριβέ μου
κι έχει τιμή του κυνηγού το χέρι
το ματωμένο του φτερό να φέρει.

Του γερακιού το πέταγμα, καλέ μου
να κάμεις κι ας πονέσω, ακριβέ μου
πουλιά που έχουν μάνα γερακίνα
τση μοίρας δεν ξεφεύγουνε κι εκείνα.

http://www.youtube.com/watch?v=rrrdUu3xLK0

_________________
Children picking up our bones
Will never know that these were once
As quick as foxes on the hill

τι εποςχ ειναι αυτο?

_________________
Love, despite what they tell you, does not conquer all, nor does it even usually last. In the end the romantic aspirations of our youth are reduced to, whatever works.

Μέχρι να φανεί το φως
δρόμους θα διαβαίνω
όχι πως σε ξέχασα
μα δε σε προσμένω.

_________________


Όπως θα θυμάμαι τον Αλέκο...

Man walks along the railroad tracks
He's goin' someplace, and there's no turnin' back
The highway patrol chopper comin' up over the ridge
Man sleeps by a campfire under the bridge
The shelter line stretchin' around the corner
Welcome to the New World Order
Families sleepin' in their cars out in the Southwest
No job, no home, no peace, no rest
No rest!

The highway is alive tonight
Nobody's foolin' nobody as to where it goes
I'm sitting down here in the campfire light
Searchin' for the ghost of Tom Joad

He pulls his prayer book out of his sleepin' bag
The Preacher lights up a butt and takes a drag
He's waitin' for the time when the last shall be first and the first shall be last
In a cardboard box 'neath the underpass
With a one way ticket to the promised land
With a hole in your belly and a gun in your hand
Sleepin' on a pillow of solid rock
Bathin' in the city's aquaduct

The highway is alive tonight
Nobody's foolin' nobody as to where it goes
I'm sittin' down here in the campfire light
Waiting on the ghost of Tom Joad

Now Tom said, "Ma, wherever you seen a cop beatin' a guy
Wherever a hungry newborn baby cries
Wherever there's a fight against the blood and hatred in the air
Look for me Ma, I'll be there
Wherever somebody's strugglin' for a place to stand
For a decent job or a helpin' hand
Wherever somebody's strugglin' to be free
Look in their eyes, Ma, you'll see me"
You'll see me

The highway is alive tonight
Nobody's foolin' nobody as to where it goes
I'm sittin' down here in the campfire light
With the ghost of Tom Joad

http://www.youtube.com/watch?v=NKKpmbcSe5E
http://www.youtube.com/watch?v=iqnMrynpq9U

_________________


Όπως θα θυμάμαι τον Αλέκο...

Ίσως δεν ήσουν κάτι πιο πάνω
από ένα γέλιο στα αστεία μου,
από μια σκέψη πριν κοιμηθώ,
από ένα δάκρυ στην κηδεία μου,
όμως η θάλασσα που πέφτω
είναι μια δίνη χωρίς εσένα
και το βουνό που ανεβαίνω
λέγεται Γολγοθάς για μένα
τώρα που δεν έχω κανέναν

_________________
Love, despite what they tell you, does not conquer all, nor does it even usually last. In the end the romantic aspirations of our youth are reduced to, whatever works.

Μέχρι να φανεί το φως
δρόμους θα διαβαίνω
όχι πως σε ξέχασα
μα δε σε προσμένω.

Αφού στο φως λουζόμουν κάποτε μαζί της
τώρα που της ζωής το σούρουπο πλησιάζει
σε μια σπηλιά που να θυμίζει το κορμί της
θ’ αποσυρθώ και θ’ αγαπήσω το σκοτάδι.

_________________
Love, despite what they tell you, does not conquer all, nor does it even usually last. In the end the romantic aspirations of our youth are reduced to, whatever works.

Μέχρι να φανεί το φως
δρόμους θα διαβαίνω
όχι πως σε ξέχασα
μα δε σε προσμένω.

_________________
Love, despite what they tell you, does not conquer all, nor does it even usually last. In the end the romantic aspirations of our youth are reduced to, whatever works.

Μέχρι να φανεί το φως
δρόμους θα διαβαίνω
όχι πως σε ξέχασα
μα δε σε προσμένω.

kalws na oriseis

_________________