|
8emhs Kaisarhs
Τι τον θέλουμε τον Σάντος;
Ρεχάγκελ τέλος, λοιπόν. Μετά από οκτώ χρόνια στον πάγκο της Εθνικής, ο Ότο μας αφήνει. Για κάποιους πολύ πιο αργά από όσο έπρεπε, για κάποιους άλλους την κατάλληλη στιγμή, ενώ σίγουρα υπάρχουν και λίγοι, που θα ήθελαν να τον δουν να συνεχίζει.
Αυτό που δεν αλλάζει είναι η αποχώρηση, όπως φυσικά το γεγονός πως με αυτόν ζήσαμε τα καλύτερα χρόνια της Εθνικής ομάδας.
Όχι φυσικά λόγω της κατάκτησης του Ευρωπαϊκού, αλλά για την παρουσία σε τρεις διοργανώσεις. Για το κτίσιμο, μέρα με τη μέρα, αγώνα με τον αγώνα, γκολ με το γκολ, απόκρουση με την απόκρουση, της πεποίθησης πως μπορούμε, πως γίνεται να φτιάξουμε κάτι ανταγωνιστικό, κάτι αξιοπρεπές. Πως η Εθνική ομάδα μπορεί να είναι κάτι πολύ διαφορετικό από αυτό που μάθαμε μεγαλώνοντας. Μια αγγαρεία, ένα συνοθύλευμα καταδικασμένο στη σφαλιάρα, παρόλο το ταλέντο του.
Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ αυτό θυμάμαι. Όχι μόνο λόγω του διασυρμού το 1994 ή της επτάρας ένα απόγευμα στη Δανία. Η πιο καλή ομάδα που θυμάμαι ήταν αυτή που έψαχνε την πρόκριση στο Euro του 1988. Που κέρδισε 2-1 την Ουγγαρία στο ΟΑΚΑ, με την γκολάρα του Αναστό, που πήρε 1-1 στο Ρότερνταμ, με το πλασέ του Σαραβάκου, στο πρώτο μου ταξίδι στο εξωτερικό. Ήμουν δέκα χρόνων, είχα πιστέψει και σαν και τώρα θυμάμαι πως ταξιδέψαμε για να πάρουμε αποτέλεσμα εκτός με την Ουγγαρία και να παίξουμε την πρόκριση απέναντι στην Ολλανδία στην έδρα μας. Χάναμε 3-0 στο 30’ και παίζαμε με δέκα. Θλίψη.
Κι επειδή δεν μας αρέσει καθόλου να χάνουμε, τσαντιζόμαστε όταν πιστεύουμε σε κάτι και δεν βγαίνουμε αληθινοί, οι περισσότεροι μεγαλώσαμε "έτσι". Δεν πιστεύαμε στην Εθνική, δεν μας ενδιέφερε, μιλούσαμε γι' αυτήν απαξιωτικά. Ήταν σαφώς προτιμότερο από το να τη στηρίζουμε κι αυτή να μας πληγώνει με αποκλεισμούς και διασυρμούς.
Έτσι είναι ο Έλληνας οπαδός. Ακριβώς όπως αδειάζουν τα γήπεδα αν ο σύλλογος δεν πάει καλά, έτσι η Εθνική έγινε η ομάδα που κανείς δεν υποστηρίζει, κανείς δεν βάζει ελπίδες κι όνειρα πάνω της.
Όλα αυτά σβήστηκαν με τον Ότο κι αυτό δεν θα το αλλάξει κανείς ποτέ. Και τώρα που μας αφήνει, ψάχνουμε τη συνέχεια. Θέλουμε να κρατήσουμε όσα κερδίσαμε με αυτόν στον πάγκο και να βρούμε τον τρόπο για το επόμενο βήμα, για ακόμα περισσότερα. Όχι φυσικά να ξαναπάρουμε το Ευρωπαϊκό. Περισσότερα δεν σημαίνει μεγαλύτερες επιτυχίες, αλλά διατήρηση των κεκτημένων. Προκρίσεις στις διοργανώσεις κι ο,τι βγει. Το παραπάνω όταν φτάσεις εκεί, το ξέρουμε πλέον καλά, είναι πάνω απ' όλα θέμα λεπτομερειών. Κάποιες φορές θα τις έχεις, κάποιες όχι.
Ψάχνουμε προπονητή, λοιπόν, αυτόν με τον οποίο θα προσπαθήσουμε για όλα αυτά. Τα ρεπορτάζ δίνουν φαβορί τον Σάντος, εδώ και καιρό τώρα. Δεν στηρίζω την επιλογή του Πορτογάλου. Όχι γιατί δεν τον θεωρώ κατάλληλο ή γιατί έχω κάποιον άλλον στο μυαλό μου που θα τα καταφέρει καλύτερα. Απλώς, διάβαζε, διάβαζε, αποφάσισα κι εγώ να πεισθώ. Τι να τον κάνουμε τον προπονητή;
Αφού όπως λέει ο Τσ(ι)άρτας το 2004 δεν είχαμε καμία απολύτως τακτική κι όλα έγιναν στην τύχη. Αφού κάποιοι γράφουν πως τις αλλαγές τις έκανε ο Τοπαλίδης κι ο Ρεχάγκελ τα είχε χαμένα. Αφού μας λένε πως όλα τα αποφάσιζαν μόνοι τους οι παίκτες, γράφοντας τον Γερμανό. Αφού το μόνο που αναγνωρίζουν στον Ότο είναι η κωλοφαρδία. Αφού ο μόνος τρόπος να περάσουμε στην Ουκρανία ήταν να τον κλειδώσουμε στα αποδυτήρια. Αφού όποτε χάναμε έφταιγε αυτός κι όποτε κερδίζαμε το πιστώνονταν οι παίκτες και μόνον αυτοί. Αφού προτρέπαμε τους παίκτες να παίξουν μόνοι τους. Τι να τον κάνουμε τον προπονητή;
Αφού, ρε μάγκες, είμαστε τόσο τρομεροί που πήραμε ένα Ευρωπαϊκό χωρίς καμία τακτική, αφού πήγαμε έκτοτε σε δύο διοργανώσεις με έναν γερο-ξεκούτη που το μόνο που έκανε ήταν να μας καταστρέφει, αφού κερδίσαμε σε Μουντιάλ με έναν ανίκανο στον πάγκο, τι να τον κάνουμε τον προπονητή; Αφού είμαστε πια τόσο ταλαντούχοι που τα πετύχαμε όλα αυτά μόνο με την κλάση του Έλληνα ποδοσφαιριστή, αφού οι παίκτες μας είναι τόσο ευφυείς που ο Κατσουράνης ήξερε πάντα καλύτερα από τον Γερμανό, τι να τον κάνουμε τον προπονητή;
Και τώρα που μάλλον θα πάρουμε τον αγαπημένο σας Σάντος, δεν θα πρέπει να τον κρίνουμε με αυτό το πρίσμα, με βάση όσα μας γράφετε τόσα χρόνια; Με το καλό να 'ρθεις, αγαπητέ Φερνάντο. Να ξέρεις πως αναλαμβάνεις κάποιους που πέτυχαν τα πάντα χωρίς προπονητή, οπότε τώρα που θά 'ρθεις εσύ, ο πήχης ανεβαίνει στο Θεό. Τα κάναμε όλα χωρίς προπονητή, μ' εσένα θα πρέπει να γίνουμε τουλάχιστον Βραζιλία.
ΥΓ. Επειδή πρέπει να τα εξηγούμε όλα, για να μην παρεξηγούμαστε και στέλνετε άσκοπα email, να κάνω σαφές πως δεν υπονοώ τίποτα για τους παίκτες. Η πίστη στο ταλέντο τους και τις δυνατότητές του ήταν αυτή που μ' έκανε να νοιώθω σιγουριά, βεβαιότητα για κάτι καλό όταν το 2002 ήρθε ο Ρεχάγκελ. Ούτε για τον Κατσουράνη υπονοώ κάτι άσχημο, ίσα ίσα. Η τακτική του γνώση είναι δεδομένη, φάνηκε ακόμα και τώρα, που πριν από τον τελευταίο αγώνα δήλωνε πως "η Αργεντινή είναι πιο επικίνδυνη όταν θα έχουμε εμείς την μπάλα".
_________________ HARRY_ANGEL wrote: KANENA facebook  / balte / to fb forum / ston kolo sas
|
Login
FAQ
δεν είναι το τι θα γίνει ο ΠΑΟ αν τον πάρει στα χέρια του αυτός, είναι το που θα καταλήξει μέτα (και μάλιστα σύντομα) από αυτόν 
)!
