The Gathering
In deze tijd van gelijkschakeling en overprikkeling van de zintuigen wordt het steeds moeilijker om nieuwe melodieën en sounds te ontwikkelen die volledig autonoom en op zichzelf staand zijn, zonder daarbij in extremen te vervallen. De Nederlandse band “The Gathering” heeft echter precies die prestatie geleverd met hun negende plaat “Home”. De lange weg naar dit meesterwerk was echter geplaveid met creatieve zoektochten, zelfoverwinningen en een allesoverheersend streven naar het perfecte geluid.
Met “Home” bereikt “The Gathering”, bestaande uit Anneke van Giersbergen (zang), René Rutten (gitaar), Hans Rutten (drums), Frank Boeijen (keyboards) en Marjolein Kooijman (bas), een nieuw niveau. In het volle bewustzijn van hun muzikale kunnen, zoals dat in het afgelopen anderhalve decennium is gegroeid, springt de band wederom in het diepe. Ze ontworstelt zich aan stilistische beperkingen en eert eenvoudigweg de muziek zelf. De nieuwe songs zijn feeëriek verweven, elk nummer een juweel op zich. “Onze muziek is en was altijd al een inspiratiebron in zichzelf” verklaart Anneke van Giersbergen, “maar ook dagelijkse gevoelens en belevenissen dienen hiervoor. Sommige ervaringen zijn eenvoudig en licht, andere complex en uitdagend. Op het nieuwe album benadrukken we drie aspecten van het bestaan; de hectische achtbaan van het moderne leven, de keerpunten die het bestaan een wending geven en de rustbrengende invloed van innerlijk geluk”. Dat alles gevangen in tekst en muziek. Men kan zich afvragen hoe dit in een muzikaal genre te vatten is. Deze songs vullen het volledige spectrum van de popmuziek, nu eens met een warme, donkere inslag, dan weer in een lichter, fris up-tempo. Samen vertellen de songs een verhaal maar afzonderlijk zijn het toegankelijke, geestprikkelende nummers.
Vanaf de eerste luisterbeurt werken de melodieën en grooves zeer aanstekelijk maar vooral door de liefdevol gearrangeerde, gul over alle songs verdeelde details is “Home” ook een lange termijn belevenis waarin steeds iets nieuws te ontdekken valt. De rollen binnen de band vervagen dermate, dat afzonderlijke klankbronnen, instrumenten en ideeën nauwelijks nog te onderscheiden zijn. Homogener kan een rockband niet klinken. Anneke’s stem meandert als een vredige stroom door een bijzonder, afwisselend rivierbed dat door betoverende instrumentale klanken omzoomd wordt. Het is aan de luisteraar of die zijn lievelingstracks kiest, of het album als één integraal werk wil ondergaan.
De band verdient respect omdat ze iedere calculerende commercie achterwege laat. Zonder zich met goedkope provocaties in te laten - integendeel, het album is oorstrelend van de eerste tot de laatste noot – vermijdt ze het om een bepaald marksegment te bedienen of verwachtingen in te lossen. “Home” is in zijn overstelpende schoonheid té complex om met slagzinnen of one-liners afgedaan te worden. In al zijn harmonie en veelzijdigheid is dit album het resultaat van een gezamenlijke krachtsinspanning en een creatief proces dat niet altijd even pijnloos verlopen is. Wat telt is uiteindelijk enkel het resultaat.
“The Gathering” stuurt de zintuigen op een reis, vertaalt beelden in klanken en laat de terugvertaling daarvan aan de verbeelding van de luisteraar, dringt diep door in ieders ziel, die door haar klanken in vervoering wordt gebracht. Op het gevaar van overdreven superlatieven af komt “Home” zeer dichtbij het ideaal van een perfect popalbum; evenwichtig, doch tot in elke noot spannend.
De oorsprong van “The Gathering” ligt in het jaar 1989 als de broers Hans en René Rutten, samen met Bart Smits en enkele andere vrienden in het Brabantse Oss een band oprichten waaruit later “The Gathering” ontstaat. Vanaf het begin mijden ze voorspelbaarheid en smeden nauwgezet een uniek bandgeluid, samengevat op hun eerste demo “An Imaginary Symphony”.
Hun met keyboards doorregen strakke Metal werd toen al door de pers warm onthaald. Meer demo’s volgen en in 1991 leidt dit tot supports voor metal-zwaargewichten als Death en Morbid Angel. In 1992 wordt het eerste volwaardige abum “Always…” uitgebracht. Qua stijl opererend tussen Gothic en Metal weten ze een groeiende schare fans aan zich te binden en touren tot in Israël toe.
Ondanks de groeiende populariteit gaat de band als gevolg van hun relatieve onschuld op zakelijk gebied bijna ten onder aan conflicten met haar toenmalige platenmaatschappij. De draad wordt met verve opgepakt als in 1994 vocaliste Anneke van Giersbergen de gelederen versterkt. Met haar heldere, geschoolde stem legt zij niet voor de hand liggende accenten en opent zij nieuwe mogelijkheden voor het groepsgeluid. Het eerstvolgende album, “Mandylion” uit 1994, toont met zijn hechte sfeer een groep die niet alleen inspiratie maar ook onderlinge samenhang en saamhorigheid gevonden heeft.
Twee jaar later touren ze door heel Europa met hun vierde langspeler “Nighttime Birds”. Album nummer vijf, de dubbelaar “How To Measure A Planet”, markeert een ommezwaai van metal naar een meer complexe sound. Met hervonden zelfvertrouwen worden rond de millenniumwisseling remasters van de eerste twee platen uitgegeven en komen zowel de live-registratie “Superheat” als de stilistisch breed opgezette studioplaat “If_Then_Else” op de markt.
Begin 2003 is de release van “Souvenirs” (voorafgegaan door de E.P. “Black Light District” met opnamen uit de zelfde sessies) een nieuwe mijlpaal. Het heeft de band twee jaar en vrijwel al haar kracht gekost om de plaat tot stand te brengen, maar deze zoektocht naar het hoogst haalbare in compositie en muzikale textuur wordt door de wereldwijde pers en fanbase enthousiast ontvangen. In 2004 wordt de semi-akoestische liveplaat “Sleepy Buildings” uitgebracht en wordt intensief getourd langs 19 landen met een uiteindelijk hoogzwangere Anneke op het podium die in februari 2005 de release van haar zoon Finn viert. Mede als gevolg hiervan is er in 2005 slechts één live optreden; op 23 mei wordt in Paradiso voor een publiek afkomstig uit dertig verschillende landen de DVD “A Sound Relief” opgenomen die begin 2006 met een welverdiende Edison nominatie bekroond wordt.
Met “Home” voegt “The Gathering” niet slechts een titel toe aan haar discografie, maar oogst ze wat reeds lang gezaaid is, bewijst dat ze niet beperkt is tot bepaalde concepten, scenes, tijdsgewrichten of landen maar dat ze haar eigen criteria stelt die alleen zij halen kan.
Bron:Speakers |
_________________ ...blaming the guilt
...crying the tears ...
...torture the pain....
...leaving the emptiness
------------------------------------------------------
|