Joined: 15 Jul 2002, 01:00 Posts: 23851 Location: Holy John Ready, Greece
|
http://www.electricrequiem.com/modules/ ... le&aid=894 The Gathering A Noise Severe Psychonaut Records ©2007 DVD
The Gathering - A Noise Severe (2007) http://www.gathering.nl
DVD 1
01. Shortest Day 02. In Between 03. Liberty Bell 04. Probably Built In The Fifties 05. Even The Spirits Are Afraid 06. Saturnine 07. Monsters 08. Alone 09. A Noise Severe 10. Leaves 11. Eleanor 12. In Motion #I 13. Waking Hour 14. On Most Surfaces 15. Strange Machines 16. Adrenaline 17. Third Chance 18. Black Light District 19. Travel
DVD 2
01. Home Made - Making of "A Noise Severe", Edison "Thank You" 02. Video clips (3 different versions of "Alone") 03. Promo video clip: "Forgotten" 04. Animation video clips: "Box", "Waking Hour"
Η τελευταία φορά που μπορεί κανείς να θαυμάσει το Ολλανδικό συγκρότημα συνοδευόμενο από τη σαγηνευτική φωνή της Anneke Van Giersbergen, είναι σ’ αυτό το DVD. Μαγνητοσκοπημένο ζωντανά στη Χιλή, έχει καταφέρει να κρατήσει μέσα του όλο το πνεύμα και την λάμψη των ζωντανών εμφανίσεων των Gathering.
Στο πρώτο δισκάκι έχουμε όλη τη συναυλία με το συγκρότημα να βρίσκεται σε μεγάλα κέφια, κάτι που γίνεται με ευκολία αντιληπτό από το εναρκτήριο "Shortest Day". Στις τελευταίες τους δισκογραφικές δουλειές, καθώς και στις περισσότερες από τις τελευταίες τους συναυλίες, οι Ολλανδοί είχαν αφήσει πίσω - οριστικά θα 'λεγε κανείς - το κάπως πιο βαρύ ηχητικά παρελθόν τους και είχαν πειραματιστεί με διαφορετικούς, πιο χαλαρούς Floyd-ish ήχους, ωστόσο εδώ οι βαριές κιθάρες ζωντανεύουν ξανά σε πολλά σημεία. Είναι αμαρτία να προσπαθήσω να ξεχωρίσω από 'δω μέσα κάποια ιδιαίτερη στιγμή, όλη η συναυλία είναι δύο ώρες πραγματικής απόλαυσης. Είναι όμως επίσης αμαρτία να μην αναφέρω τουλάχιστον το "Black Light District" σε μία ασύλληπτη εκτέλεση, το προσωπικό μου εδώ και τόσα χρόνια κόλλημα "On Most Surfaces" με την Anneke να συνοδεύει, όπως και σε κάμποσα άλλα κομμάτια, το Rene στη 2η κιθάρα, την εκρηκτική, βγαλμένη απ’ τα παλιά εκτέλεση του "Strange Machines" και το μελαγχολικό "Saturnine". Σταματάω όμως εδώ, γιατί στο τέλος θα γράψω και τα 19 κομμάτια. Παιγμένα όλα σε μία σχετικά ευρύχωρη σκηνή με όμορφο και πολλές φορές διακριτικό φωτισμό, έτσι κι αλλιώς οι Gathering δεν ήταν ποτέ υπερβολικοί όσον αφορά το οπτικό μέρος και με μία γιγαντο-οθόνη ψηλά στο κέντρο, να παίζει κάπου κάπου, όχι πλάνα από τη συναυλία όπως συνηθίζεται, αλλά διάφορες εικόνες και χρώματα.
Η Anneke χαρίζει με αφθονία στο κοινό μερικά από τα ωραιότερα χαμόγελά της κι αυτό ανταποκρίνεται σε κάθε της κίνηση. Είναι απίστευτο το χάρισμα που έχουν ορισμένοι άνθρωποι, δεν χρειάζονται πολλές κουβέντες, παρά ένα νεύμα κι έτσι εύκολα κι απλά ξεσηκώνουν ένα ολόκληρο χώρο γεμάτο κόσμο. Κόσμος που παρόλο που σε γενικές γραμμές τα live των Gathering δεν ενδείκνυνται για κάποιο τρελό ξέσπασμα από μέρους του, εντούτοις εδώ είναι από την αρχή ως το τέλος εκδηλωτικός, ενθουσιασμένος και συμμετέχει ενεργά σε κάθε σχεδόν κομμάτι, δείτε το χοροπηδητό που ρίχνουν στο "Strange Machines" ας πούμε και θα καταλάβετε. Ως αποτέλεσμα, δημιουργείται μία όμορφη ατμόσφαιρα, που χάρη στην πολύ καλή σκηνοθεσία - αυτές οι σφήνες με τα ασπρόμαυρα πλάνα αραιά και που είναι ιδιαίτερα έξυπνες - με τις ωραίες λήψεις και τις εναλλαγές στις κάμερες, μεταφέρεται με πολύ καθαρό τρόπο στην οθόνη.
Στο δεύτερο δισκάκι, ως είθισται στις περιπτώσεις αυτές, υπάρχει extra υλικό, αποτελούμενο από διάφορες συνεντεύξεις και το "Making of.." του "A Noise Severe", υπάρχει το promo clip του "Forgotten", δύο animation clips και τρεις διαφορετικές οπτικές στο clip "Alone". Αρκετά πλούσιο δηλαδή.
Από την άλλη πλευρά και όσον αφορά τη συσκευασία, είναι λιτό κι απέριττο, δεν υπάρχει ούτε καν ένα δισέλιδο ένθετο, κάτι όχι ιδιαίτερα ελκυστικό από άποψη εμφάνισης, το αντίθετο μάλλον θα έλεγα, όμως η ουσία τελικά βρίσκεται στην εικόνα και τον ήχο που σου μεταδίδουν τα DVD και στον τομέα αυτό, οι Gathering κατά την άποψή μου βγαίνουν νικητές.
Όσο για τη συνέχεια, δεν ξέρω τι μέλλει γενέσθαι, εκείνο που ξέρω είναι πως η Anneke δεν ήταν ποτέ ο εχέφρων ιθύνων νους του συγκροτήματος, το ρόλο αυτό τον έπαιζαν κατά πρώτο λόγο οι αδελφοί Rutten, ωστόσο αποτελούσε το ομορφότερο διαμάντι πάνω στο διάδημά τους. Όσο λυπάμαι που το κόσμημα χάθηκε, άλλο τόσο θέλω να πιστεύω ότι με τις κατάλληλες κινήσεις, θα το αντικαταστήσουν επάξια. Κι αν όχι, υπάρχουν και τα reunion για να ελπίζουμε, είναι και της μόδας.
Πάνος Κορδάτος
|
|