Πολύ καλή η συναυλία απόψε. Οι Poisonblack μας κούρασαν λίγο προς το τέλος αν και ακούγονταν ευχάριστα αρχικά. Ο Laihala δήλωσε ότι έχει πρόβλημα με τη φωνή του, και αμαρτία εξομολογημένη αμαρτία δεν είναι. Τραγικό βρήκα ότι το support έπαιξε σχεδόν ίδια ώρα με τους headliners και μάλιστα με encore (εκτός αν ήταν co-headlining gig και δεν είχα ενημερωθεί, αλλά μου φαίνεται αστεία η περίπτωση - αρκετός κόσμος πάντως είχε έρθει και για αυτούς). Οι Amorphis τώρα κινήθηκαν γύρω από τη φιγούρα του Tomi Joutsen, ο οποίος ήταν συγκλονιστικός: συμπαθέστατος σαν φάτσα, ψαρωτικός με το πολύ μακρύ μαλλί του και την κινησεολογία του, άνετος, απροβλημάτιστος και πολύ πειστικός στα καθαρά και στα brutal φωνητικά, άψογος frontman με τα όλα του! Το συγκρότημα ήταν πολύ δεμένο και δεν υπέπεσε σε παικτικά ολισθήματα. Μεγάλη, πολύ μεγάλη στιγμή της βραδιάς το Against Widows. Δεν φαντάζεστε πόσο, πάνω στη σκηνή και κάτω από αυτή. Στα τραγούδια με brutal φωνητικά τραγουδούσα κι εγώ έτσι οπότε έναν μικρό πόνο στις φωνητικές χορδές τον έχω
Παρεούλα Πάνος, Τζέισον, Φίξξξερ κι εγώ, αν και όσο έπαιζαν οι Amorphis ομολογώ ότι δεν έδωσα και πολύ σημασία
Ο κόσμος που τίμησε τη συναυλία ήταν όσος έπρεπε για να περάσουμε καλά και άνετα, με αρκετό γυναικόκοσμο να αποσπά την προσοχή μας. Μειονεκτήματα της βραδιάς κάποιες εκτελέσεις που δεν με άγγιξαν (π.χ. στο Alone και το Black Winter Day περίμενα κάτι παραπάνω σε feeling), ο μόλις λίγο άνω του μετρίου ήχος και ότι άφησα τη φωτογραφική μου σπίτι σε μία συναυλία που ακόμη και video δεν απαγορεύονταν και ο φωτισμός ήταν σχεδόν ιδανικός για το Gagarin...Είδα Amorphis επιτέλους, ένα από τα πρώτα metal συγκροτήματα που έμαθα πέρα από τα κλασικά, τότε με το Tales From The Thousand Lakes θυμάμαι